Luc Van Litsenborg

Ik doe graag mee aan de Predatortour. Niet voor de prijzen, want die stellen, op de hoofdprijs na, eigenlijk niets voor. Zeker niet als je de kostprijs afweegt van alle voorbereiding die aan zo’n tornooi voorafgaat.
Waarom dan wel? Omdat het je dwingt beter te gaan vissen. Zoniet eindig je achteraan in het klassement, krijg je een handvol shadjes als troostprijs, en mag je samen met de andere mindere goden paraderen voor een groepsfoto op het podium. The walk of shame.
Volgend jaar is het Hollands Diep de arena, en in het deelnemersveld zitten toch niet van de minste. Een goed klassement zit hem in de voorbereiding. Niet zozeer de technische kant van de zaak, maar weten waar de vis zit. Je kan maar vis vangen als je op de vis zit.
En dus moet je zo’n groot water systematisch afvissen, en aan de verleiding weerstaan toch maar naar die gekende superstek te gaan. Onbekend terrein afstappen. En zo die superplekjes, G-spots, ontdekken. Plekjes die telkens weer vis opleveren.
Als ik donderdag Geert wat afgepeigerd zie bij Robby Fish (ja, er wordt daar hard gewerkt), is hij blij zondag bij mij te kunnen opstappen. Afspraak is eerst stukken af te vissen waar we nog nooit gevist hebben, en pas tegen de avond een aantal G-spots af te haspelen.
De eerste kant heeft voor mij nog nooit een aanbeet opgeleverd. Geert gelooft er op basis van intensief Facebook speurwerk wel in. Ik vang een baars en leuke snoek maar verder blijft het stil. Te stil. Als ik twee dagen later deze stek opnieuw afvis, zie ik opnieuw geen enkel teken van leven. Dit stuk gaat de vergeetput in.
Bij een tweede stuk zit er meer muziek in. Vrij ondiep met plantenresten. We liggen mooi uit de wind, en het zonnetje doet flink haar best. Puur genieten, temeer ik vrijwel direct een snoek van 96 vang en Geert wat later een voetbalbaars. Ik mis nog een harde snoekbaarsaanbeet. Dit heeft potentieel.
Het loopt inmiddels tegen 14.00 uur aan en beide zijn we wat moe geworpen. Ik stel voor te gaan trollen, maar Geert dringt aan eerst een stek aan te doen die Marc Hoeben nooit voorbij laat. Ik ben sceptisch want heb er enkel nog maar kleine snoek gevangen. Ik krijg gelijk. Aan het einde van de drift knalt er een snoekje op. Het trolwerk levert opnieuw twee grote baarzen op voor mij, terwijl Geert verder op een houtje blijft bijten. De stand is intussen 6-1, en hij is het fotograaf spelen duidelijk beu.
Tijd voor de super stekjes. Op de eerste wimpelt een monster dame hem af, maar een 78 snoekbaars maakt het goed. De tweede levert niets op maar op de derde gaan de registers goed open. In een uur tijd vangen we een dikke baars en 7 snoekbaarzen en mis ik nog een aanbeet. Bandwerk, perfect om de dag af te sluiten. Drie snoeken, 5 dikke baarzen, 8 snoekbaarzen en drie gemiste aanbeten. Ronduit goed voor een dag pionieren.