Zondag op het onverwachts op stap met Jan Walraevens. Hij stelde me voor om een korte dag te bellyboaten. Ik zag dat niet zo zitten met mijn vermoeide benen en de voorspelde 4 tot 7 Beaufort… Dan maar de boot van stal gehaald en enigzins beschut water opgezocht. We startten al werpend met de boot voor anker. Dat leek niet te werken en we schakelden over op het vertikalen. Het ging net om toch nog de controle te behouden. Hier en daar peuterde ik een snoekbaars te voorschijn, het ging moeilijk en ik kon er niet direct een oorzaak voor verzinnen. Hoe Jan ook probeerde om een beet te forceren, voor hem wilde het niet lukken. Zelfs door mij strak te imiteren qua aas en vistechniek kon er niks geforceerd worden. Maar goed, het was een korte visdag, we amuseerden ons, Zon op 2 november, wat wil een visser nog meer… Met een tiental vissen waren we tevreden!

Maandag reed ik met Fons mee, naar ‘onze’ polder. Guur polderweer was het. Donker, felle wind, horizontaal dwarrelende bladeren, en een weinig regen. Héérlijk. Fons leeft op met zo’n weer, dat zie je. Hij kan niet wachten om te beginnen, hij ademt de polder! Terwijl ik de shad met mijn eerste worp (ander setup dan gewoonlijk, kuch) in de struiken aan de overkant parkeer haakt hij al z’n eerste snoek van de dag. Ik neem een foto en mompel dat het een topdag wordt, dit kan gewoon niet misgaan. En ja, we doen een hele wandeltocht door de polder en met tussenpozen krijgen we plenty actie. Erg leuk. De regen blijft uit en dat maakt het extra tof. We sluiten de dag voor donker af met een kleine twintig poldersnoeken. Geen monsters, maar prachtige goud en donkerbruine rovers.

Twee dagen gevist en slechts één foto genomen. Dit is hem.