Een korte visdag. Dan maar eens niet naar Nederland met de boot. Het leek ook alsof er wat veel wind was om comfortabel te vissen. Dan maar aanpassen in mijn voordeel. Re-think. Hoeveel doosjes mais stonden er nog in de garage? Drie? Ok. Tackle box en mais in de tas, net en karperhengel in de auto en hop, op weg.
Er zat een karpervisser in de hoek waar ik aan de slag wou gaan, ik weet er een aantal paadjes waar om de zoveel tijd een karper langs zwemt. Hmm, dan maar aanpassen. Naar de overkant langs een muurtje op de windkant. Heerlijk dat klotsende water. Hier en daar strooi ik een summier streepje mais. Zo weinig mogelijk. Op ieder plekje vis ik maximum tien minuten volgens een creatief rotatiesysteempje. Dan kom je snel iets tegen wat happensklaar ligt. Ik vraag me wel soms af wat anderen van mij moeten denken. Ik vis ook recht opstaand, hengel in de hand.
Langs de overkant zie ik de karpervisser een vis terugzetten en de hengel terug positioneren. Een grote witte bal hangt aan een korte onderlijn. Bonk lood erboven. Hmmm.
Ik zet in voor een leuk middagje want de vis is duidelijk los. Een paar stekjes en een half uurtje verder krijg ik een mooie wegloper en de oude Bruce & Walker plooit en kreunt lekker onder het gebeuk van een donkere schubkarper. Verdikke, heb geen mat bij, dat ben ik werkelijk vergeten… Dan maar vlug op het gras. De haak wipt er zo uit en de vis zwemt in een mum van tijd weg.
Zo gaat het verhaal een tijdje door en vang ik er nog een paar bij. Niks speciaal maar wel erg leuk op het onverwachts.
Wel een uur lang wordt mijn aandacht getrokken naar een ander stekje, niet mijn favoriet want meestal liep ik er straal voorbij. Maar de wind staat er nu zo mooi op… Na een uur kan ik mij niet meer houden, een sterk gevoel zegt me toch eventjes te proberen. Ik leg er een streepje mais in het kantje en kom na een klein kwartiertje terug. Ik moet het pennetje een paar keer bijstellen omdat ik dacht dat het hier dieper was. Vijf minuutjes later krijg ik een lijnzwemmer en ik sla mis. Niet best. Verse mais op de haak en wat later schuift het pennetje al weer mooi recht in de klotsende golfjes.
Knal, wat een beet! Het beest stoomt er traag vandoor en geeft me een dril van jewelste. Geen verhaal tegen het glasvezel van de B&W! Net op dat moment passeert er een oude halfblinde man die het beest kort op foto zet. Geen idee hoeveel zo’n vis weegt want ik zie tegenwoordig alleen nog opgeblazen karpers van mega formaten op het net… Mijn referentiekader is verdwenen.
Vol van slijm blaas ik de aftocht en maak de rekening van deze middag. Zes karpers en een brasem voor mij, op de zoete mais in het kantje. Eén karper op de grote witte boilie, geen actie meer nadien. Tja. Re-think!…