Ik ben nooit een fysieke krachtpatser geweest maar het leggen van de extra zware tuintegels rond mijn vijver deed me dit weekend de das om. Vrijdag zat ik een ganse dag in de tuin op de knieën en begon pas om 21u ‘s avonds aan het klaarmaken van m’n hengels en proviand. Nooit goed. Om 5u ‘s morgens was ik de deur uit met de boot. Op naar de rivier, mét Fons! Ik zag het helemaal zitten en voelde me toch redelijk fris. Ik startte beneden op het talud, zo rond de 5 meter. Het water was erg helder en stroomde loom, ik vreesde het ergste. Inderdaad, actie bleef uit. Fons startte in een mooie kribhoek met werpen naar de kant. Hij moet maar een pluk riet zien en hij wil er naar werpen! 🙂 Misschien lagen er wel enkele op het ondiepe… 40 meter verder haakte hij een hele beste baars! Een prachtige vis uit de ‘middle of nowhere’! Terwijl ik aan het worstelen was met de motor om de boot op koers te houden haakte hij even later in een leuk kommetje een snoek. Hmm, dan weet ik genoeg en er moet geworpen worden. Helaas, ik had alleen m’n vertikaalhengels bij. De 15 grammer stond nog tegen het keukenblok. Zonder woorden dus. Ik vergeet wel eens m’n boterhammen maar een hengel… Werpen met een Xilio vertikaalhengel én een reeltje is geen sinecure maar na een tijdje lukte het wel. Helaas bleven alle vissen Fons’ kant uit komen en raakte ik te vermoeid. Het werk van de dag voordien eiste z’n tol. Nu en dan prikte ik een snoekbaars van het talud maar de meeste actie kwam toch van het ondiepe. Tegen de avond ergerde ik me dood aan het gezeul aan de backtroller om de boot op koers te houden. Er moet hoognodig aan de fronttroller gewerkt worden zodat die ook terug in dienst kan.
Het was een prachtige zonnige lentedag en de rivier toonde zich helemaal anders omdat ik hier nog nooit zo vroeg op het jaar was. Uiteindelijk hadden we een 15-tal vissen bijeen. Fons had goed gevist met z’n grote shads en z’n oude vertrouwde spinners maar ik deed het wat minder met m’n vermoeide kop… Ach, als ik het nadien hoorde hadden we best gevangen. Er waren vissers die het met véél minder naar huis gingen… We waren ook als laatste van het water… Zegt genoeg!