Niet goed geslapen en op om 04:00 uur! Geheel overwacht wilde Marc Hoeben er eens tussenuit en ik kon mee op z’n eerste visdag sinds méér dan twee maand! Baarsvissen, wat dacht je!? Ik had me voorbereid op een vrij koude morgen maar het best viel mee en alhoewel we in het stikdonker aan de helling stonden kon ik al merken dat het een mooie dag zou worden. Marc was zeer enthousiast, je zou voor minder als je zolang droogstaat.
Wit licht op de boot en we scheurden in de schemering naar de overkant. Tranen in de ogen én emotie. Het opkomende licht op het grote water is altijd intens en je wordt er door gegrepen. Op de eerste stek kregen we al werpend geen tik en we voelden het als een slecht voorteken. Zou de vis niet meer ondiep liggen, komt er toch nog winter? Vorige week was het water nog bijna twee graad warmer… en ik ving ze zeer ondiep…
Logische conclusie: warmer water zoeken en uit de wind gaan liggen. Dat loonde en de eerste worp op een nieuwe stek bracht me een snoekbaars. Hier zaten ze dus wél ondiep. Traag trok de frontroller ons op weg, heerlijk relax werpen en met een tiengrammertje de bodem aftikken. No stress. Zonlicht op de snoet.
Onder water bleef het stil. Tot we over een plek kwamen waar wel één en ander bijeen lag. En we hadden zowaar een kleine kermis. Prachtige baarzen. Prachtige visserij op licht materiaal. Marc ving ze op een natuurgetrouw shadje van River2sea. Zwemt zeer mooi en ziet er precies echt uit onder water. Ik ben alvast overtuigd. Natuurlijk ben ik wel zo koppig dat ik niet zomaar een identiek aasje uit zijn tas pik en er mee aan de slag ga. Met mijn spulletjes had ik wel minder actie. Maar op een nieuwe stek, een micro-stek zoals ik het noemde, tikte ik met enkele opeenvolgende worpen de stand min of meer gelijk met mijn fluoroze Dirupootje, werkelijk een jeanetten-shad is het.
Even later moest zelfs een klein snoekje gered worden door de twee dreggen van een Fat Rap door te knippen. Leuke snoekbaarzen en tonronde baarzen. Hé, en daar kwam ook een topper binnen, een evenaring van m’n huidige PB. Eerlijk gemeten. Op naar de vijftig dus, in het jaar dat ik vijftig wordt. Tijdens het fotograferen van een dikke vis lag Marc ‘Mutske’ met de borst over de rand van de boot, een actiebeeld van het terugzetten. Plots knapt er iets en hij schreeuwt het uit van de pijn. Ik dacht dat hij een hartinfarct had. Buiten gejammer kwam er niks verstaanbaars uit… Teveel druk op één punt van z’n ribben… Dat is een gebarsten rib, denk ik… Dit is dan ook de eerste baars die zorgt voor een inwendige kwetsuur! 🙂
Na een tijd komt ie terug bij z’n positieven en kunnen we terug aan vissen denken. Op de eerder aangedane stekken komen er nog een paar baarzen boven en we besluiten in het avondlicht de stekken richting trailerhelling aan te doen. Met minder effect maar dat deert niet, we hebben héérlijk gevist én gevangen… We gaan door spannende omstandigheden (something as an unidentified under water floating object and a broken propeller) als laatste van het water en in de auto is het voor beiden een gevecht tegen de slaap!… Meer van dit, het smaakt echt naar meer. Een vijftigplusser.