Fons, ga je mee voor een kort dagje op snoekbaars? “Tuurlijk, ik heb nog 19 dagen vrij te nemen dit jaar!” Ik kon slechts laat op pad en hij moest vroeg thuis zijn… Ach, dan maar een kort dagje, we zijn buiten en we leven volop… Bitter koud was het, met de wind min of meer uit het oosten. De watertemperatuur is 2,5 graad gezakt sedert vorige week maar we zagen het hoopvol tegemoet.
Fons zette zoals altijd sterk in en alhoewel we geen wedstrijdje vissen heb ik toch liever dat de vangsten wat gelijklopen… 🙂 Tegen de middag bleek dat alle vissen tussen de 8 en 9 meter gevangen werden en dat vooral aan de hengel van Fons. Ik pieker me op zo’n moment kapot en zit te experimenteren met techniek en wisselen van kunstaas. Dit is het dus niet. Ik moet ‘gewoon’ verder geconcentreerd vissen en doen zoals altijd, het onderste uit de kan halen. Maar met de felle rukwindjes die m’n lichte boot uit de richting drukken gaat de meeste concentratie naar het op koers houden van het materiaal. De shad die beneden 10 cm van de bodem huppelt is dan bijna bijzaak… Toen we van het water gingen om op te warmen en te plassen stond ‘de stand’ op 2-12, denk ik.
Wel, als je een paar honderd meter hardloopt (met je poolpak aan) dan brand het stoofke terug en met volle moed en maag gingen we terug van start. Eerst op een nieuw stukje water maar dat was iets minder. De overkant gaf beter en dan vooral de mooiere vissen. Anyway, ik kwam er een beetje door, en kon ‘de stand’ min of meer gelijk krijgen. We amuseerden ons best en dan vergeet je de kou. Het is kort dag en je staat zo terug bovenaan de helling en terug vast in de file. In de aanschuivende rij, mijmerend met de verwarming op zeven, tussen mannen in pakken, laat ik de dag passeren. 32 vissen in de boot, het kan slechter…