Ik wilde nog eens terug naar het water waar ik in het voorjaar met de bellyboat zo goed had gevangen. Er werd mist voorspeld, we zouden er rekening mee houden, en het zou rond de middag optrekken. Wel, niks van… het was een vette dikke rijstebrij tot ‘s avonds!
De boot stond reeds meer dan een maand (buiten) stil, onder het zeil had ik erg veel condens en bij het starten gaf de motor slechts een kuchje. Daar gaat je visdag, Geert en Fons! In een helder moment besluit ik om de drie accu’s te wisselen van plaats. Na wat gesleutel lukte dit en starte de motor haperend. Door het vocht, veronderstelde ik. En dan constateer ik dat de box met mijn papieren en de gps/sonar nog thuis staat! Wat een dikke pech. Ik ben zo verslingerd aan mijn gps dat het een wezenlijk deel van mijn oriëntatie is geworden op het water. Op sommige plekjes steekt het erg nauw. Dan maar blind vissen. Maar waarom niet de oude Lowrance van voor naar achteren plaatsen? Na wat gestuntel kwam het toch voor elkaar maar dit ding had ook condens onder het scherm en wilde niet starten… Enfin, na een tijd had ik alles aan de praat, ronkte de motor tevreden en kon er nog aan vissen gedacht worden.
We kwamen Mr. Pike tegen op het water, wat me wel verraste. Hij is niet zo tuk op snoekbaarzen! Maar ik kreeg een leuke foto van ons in de boot toegestuurd, merci daarvoor!
Man, was me dit een mist, reuzegevaarlijk als je het mij vraagt. De eerste aanbeten kwamen vlug maar losten vooral. Fons had direct een beste vis en het leek een topdag te gaan worden. We visten ons een weg over de stekken en hier en daar bleef er wel eentje hangen. Tegen de avond hadden we er 19, ik had er slechts 7, het merendeel was voor Mr. Meditation Fons vooraan in de boot! Op het blauwe shadje waarvan hij de naam niet meer weet! Ik had op mijn handhengel maar 2 vissen, terwijl de rest op de bijhengel kwam… Hoogst eigenaardig. Ook bizar hoeveel lossers we deze dag hadden!
Het was opletten want je hoorde de vrachtschepen niet goed, het was erg trickey. Maar wél apart!
Toen we terug voeren naar de helling zei Fons: ‘Dit vergeet ik nooit meer’. Wel, ik ook niet!

Sebiet heb ik een dreg in mijn vinger!

Doorsneetje

Het onweerstaanbare shadje.

De beste van het stel…