Een goeie twintig jaar geleden maakten we een vliegende storm mee, op de plek waar de Garonne en de Tarn samenvloeien. Een beetje Frankrijk-pionieren noemt dit nu. We wisten helemaal niet wat er rondzwom maar het was een prachtig water. Het was schitterend weer, de paraplu’s stonden strategisch tegen de felle zon. Het betrok op de overkant, de geur van regen sloeg in onze neus en er was geen tijd om ons voor te bereiden op wat kwam. Regen sloeg horizontaal, de wind huilde. M’n paraplu sloeg uiteen en ik zocht beschutting onder die van Philip. Pas dan zag ik dat er stevig stuk boom naast m’n paraplu lag. Ik mag er niet aan denken wat er gebeurd was indien ik die op m’n hoofd gekregen had… Wat vliegt is vlug voorbij en zo ook deze storm. Even later zaten we terug onder de felle zon alsof er niks gebeurd was en we namen de schade op. Paraplu onherstelbaar, tien liter water in m’n bedchair, tacklebox onder water, hengelsportwinkel 800 km verderop en van een gsm had nog niemand gehoord. Ik viste nog veertien dagen verder, onder een plastic zeiltje…