Vorige week deed ik een uitstapje met Marc Hoeben, de voorspellingen waren ‘harde wind’, meer dan harde wind. Onze bootuitstap werd uitgesteld en we besloten om de windes en kopvoorns te lagen. Maar wat vorige week een rustig kabbelend riviertje was leek nu wel een snel stijgende modderstroom. Stroomopwaarts hadden ze ergens een stevige bui gehad! Geen winde die onze kortsjes zag drijven en er iets eetbaars in zag. Het visplan werd aangepast, de hengels omgetuigd…
Met het shadje vanaf de kant op snoekbaars. Op de eerste stek stroomde het goed pittig en ik begin het daar een klein beetje te kennen. Een stevig stuk water werd subtiel uitgeworpen en ondanks dat Marc en ik supergeconcentreerd de bodem afdweilden was er maar één snoekbaars wild genoeg om m’n shadje aan te vallen. Na een tijd zonder actie verkastten we naar een stevig stuk kanaal waar de wind zo hard opstond dat het niet leuk meer was. Marc was ietsje moedeloos maar viste geconcentreerd verder, helaas zonder actie. Ik kreeg toch een paar tikjes en kon alsnog twee kleintjes op het lijstje bijschrijven…
Tot daar deze namiddag!
De volgende avonden deed ik telkens de eerste stek aan, goed voor een klein uurtje vissen en telkens resulterend in één vis. Even op de grond voor een foto en hopla terug. Gaat lekker, zeggen ze dan. Hit and run!
Op zondag ging ik ‘s morgens op stap met Fons die nu helemaal ‘in to het bellyboaten’ is. Ik kwam wat later aan het water en de brave kerel zat al van voor dag en dauw op het water. Hij had er al vier! Dat beloofde. Na het babbeltje sloeg ik geconcentreerd aan het vissen maar buiten een flauwe misser bleef ik kansloos. Geen scheepvaart, geen stroming en zeer helder water, geen beten meer tot na de middag.
Om 14u had ik met Lawrence De Gheyseleer afgesproken op een ander -voor mij nieuw- water. Helemaal opgewarmd van het morgengepeddel was ik een uur op voorhand ter plekke, én Peter Scheys zou ook nog langskomen. Gezellig. Vertikalend kregen we vlug beet, Peter drilde een flinke snoekbaars en die bleek 78cm te zijn! Was dat een opener van deze Belgische namiddag? De batterij van m’n dieptemeter is kapot gegaan en het was een gemis. Op een nieuw water blind vissen is moeilijk. Maar, een knoopje in de lijn gaf me aan waar het tegen de vijf meter was. Een goede leidraad. Kortom, tegen de avond had ik er vier en Peter en Lawrence elk drie. Voor België is dit allemaal top, vind ik!
Ik ging vrijdag nog eens terug en waaide zo met de belly over het water, vandaag loop ik helemaal krom van de rugpijn en mijn benen voelen als lood. Een ganse middag vechten tegen stroom en wind! Niet voor niks dus… het startte traag maar toen ik op één stek al werpend een vis ving viel het in de plooi. Het waarom. Veel boten zorgden voor actie, stroming… Alle aanbeten kwamen op een gele Salt Shaker… Ik kreeg een dertiental aan de haak en landde er een stuk of acht van. Geen beren, dat niet, maar stuk voor stuk mooie vissen. Een perfecte Sportieve namiddag! Vandaag toch ietwat recupereren… 😉