Door omstandigheden mis ik de traditionele opening van het Nederlandse roofvis seizoen. Al jaren is dit zo, en steeds weer erger ik mij daar aan. Vrienden nemen deze week vrij om volop te kunnen vissen. Ik neem me voor om volgend jaar ook een week vrij te nemen… Het valt nog te bezien…
Mijn start was dus een weekje uitgesteld en gezien de goede vangsten die we vorig jaar hadden op de rivier besloten Marc en ik nog eens naar ginds te trekken. Veel water, erg veel bruin water kwam naar zee gespoeld, ik vraag me af wat het debiet van zo’n rivier is…  Als je ‘even’ niet opkeek was je bijna tot aan zee gedrift. Het bleek ook pittig te waaien uit de noordelijke contreien, vrij haaks op de stroming, en dat maakte het driften absoluut niet gemakkelijk. Al bij al hield ik zo goed mogelijk de boot bij het talud en al vlug kwamen de eerste aanbeten. Een mix van groot en klein, van baars en snoekbaars. De snoeken hielden zich in tegenstelling tot vorig jaar gedeisd…
Wat deed het ons deugd om hier te zijn! Marc had wel last van het vele vissen in z’n vakantieweek zodat ie in de voormiddag goed zat te suffen. Dat gaat nu prima in mijn boot want ik heb mooie relaxstoelen gekocht. Atwood rules, én gas-geveerd meneer. Héérlijk!
Vooraan in de boot heb ik ook een extra dieptemeter geplaatst, een X125 die ik over had. Die gaat z’n nut nog meer dan bewijzen!
Twee batterijen zijn naar voor onder het werpdek geplaatst maar samen met het gewicht van onze vriend Marc blijkt dat toch wat veel van het goede te zijn, ik krijg behoorlijk wat waterspray op m’n gezicht tijdens het varen… Misschien moet dat nog aangepast worden. Anyway, de aanpassingen aan het schip doen me plezier, alles stap per stap. Ik kan me geen Lund met alles er op en er aan veroorloven. Het gaat er om dat de visser z’n ding kan doen. En dat gaat inderdaad stap per stap en ja, beter en beter.
Het stuk waar we vorig jaar visten was zo ruw qua stroming en wind dat het niet aangenaam vissen was. Upstream en in de luwte op deels nieuw water ging het goed, aanbeet na aanbeet, veel lossers, maar vooral veel plezier! De tellertjes werden druk ingetikt en zo liepen onze scores op tot 44 vissen. Groot amusement, als je het ons vraagt!
Goed gaar tegen de avond aan! Marc had al een zware visweek achter de rug, ik een zware werkweek… We gingen vroeg het water af om te constateren dat ik een lekke autoband had. Er zat een keurig briefje achter de ruitenwisser en een zwierig dameshandschrift vertelde me dat ze bij haar aankomst een man zag die gehurkt m’n banden leeg liet. Hij ging er vliegensvlug vandoor toen hij haar zag… Triest, intriest vind ik dit. We leven toch in Europa? Mag ik dan niet in ‘uw’ mooie Nederlandse rivier komen vissen? Ik zet ze zelfs allemaal terug!
Trailer er af, uitladen, band verwisseld, alles terug inladen, boot op de trailer en je bent veel tijd kwijt. Op de terugweg kon er zelfs een lach van af, tot Marc doodmoe is slaap viel!… Een zalige dag!