Met Luc kon ik onverwacht op zondag mee naar Nederland. Vertikalen! Ik vind het heerlijk om te doen, het is bijna mediteren. Als je je niet focust op je aasje beneden kan je het meestal schudden. We konden het wel schubben, met of zonder concentratie. De snoekbaars lag zo vast als een huis. Eén van de grote putten werd uitgekamd maar het was niks, op een peutertje voor Luc na. Ook de vissers op de andere boten kloegen steen en been. Tja, dit is vissen. Niks aan te veranderen aan het humeur beneden. Tegen duister aan kon ik de troostprijs binnen hijsen, in de vorm van een dikke zeventiger. We dropen af, vol vragen, maar hadden toch een leuke dag uit gehad!