Op vrijdag vrij hebben is iets waar ik erg van geniet, maar niet hier in deze kille wind. Als ik uit de auto stap komt de winter me met grote stappen tegemoet. Het is reeds poolpakweer! Marleen stuurt me een sms dat ik de videocamera op het aanrecht vergeten ben, het wordt dus gsm-werk als er een mooie aan boord komt…
M’n buik rommelt. En het wordt erger. Ik neem de roze rol papier uit de auto en geef m’n billen prijs aan de ijzige wind. Het moest.
Tegen de tijd dat ik op het water zit en ik het poolpak aan heb ben ik door en door koud. Wat een verschil met de laatste boottrip. Met Luc zat ik nog in m’n t-shirt! Komaan, gaan! Het motortje ronkt en ik geniet van de spray naast de boot. Wiiissssssshhhhhhhhhhhh… Alleen op groot water rondzwerven is heerlijk…
Ik strijk neer aan het einde van de wind en peuter een voor mij bekend plateautje op 8 meter water uit. Ik haak na een meter op twintig reeds m’n eerste vis en zie het allemaal glimlachend aan. Wordt het een toch mooie dag onder dit donkere wolkendek? Ik druk één op het tellertje. Handig dingetje voor dementen. De score loopt op en ik amuseer me prima op deze dertig vierkante meter. Tot het vet van de soep is en ik verkas naar de overkant. In de luwte voelt het héél wat warmer aan en ik struin langzaam over de taluds tussen de 7 en 9 meter. Het blijft te lang stil en ook de twee andere bootjes in deze baai zien er niet actief uit. Net terwijl er een gat van een meter of twaalf op de dieptemeter aankomt en ik de lijn zie vallen en de cijfers zie optellen komt er een klap op de St. Croix en kan ik de dril van de vis ook volgen op de dieptemeter. Toch nog een snoekbaars op deze stek!
Ik besluit een paar kilometer te varen om in de luwte te gaan backtrollen. Op wat nochtans een erg goede stek is krijg ik geen tikje en ik weet ondertussen dat ik geen tijd meer verspil met nutteloze acties. Dus, een aantal kilometer terug naar de eerste stek om het daar wat groter te zien. Ik doe ginds een drift van een kilometer, min of meer met de wind mee en licht bij sturend op de electromotor. Het gaat wonderwel perfect om de 8-meterlijn aan te houden. Nochtans ben ik bijna aan het startpunt van deze middag aangekomen als ik terug een beet krijg. Het eerste kleintje van de middag. Wat verderop is het weer prijs en een paar vissen volgen elkaar snel op. Het schemert al wat en ik zie dat de meeste trailers aan de helling al verdwenen zijn. Hmm, slecht gevangen soms? Ik kijk naar het tellertje en ik zie dat ik er negen gevangen heb. Ik weet dat ik er een vijftal gelost heb, dus het resultaat is niet slecht voor een namiddagje vissen. Allen op het zelfde zwart-wit Fin-S shadje. Ik kan er weer even tegen…
Het water staat extreem laag aan de helling, moet ver het water in en ik sukkel met het achterwiel van de trailer in een dieper gat. Samen met het gladde aangespoelde wier op de helling zorgt het voor rokende banden en ik sukkel een half uurtje verder… Uiteindelijk krijg ik (nat van het zweet) de boel op het droge. En net dan komt de laatste boot er aan. Sympathieke Hollanders die ik nog even help om op dat verdomde hellinkje te komen. Ze hebben er met z’n tweetjes maar één gevangen. Nou, dan heb ik het niet slecht gedaan, dacht ik. Dat mag ook wel eens…