Ik had Marc vangstgarantie gegeven, redelijk riskant met een vis als graskarper. Die kunnen behoorlijk nukkig zijn, of zelfs gewoon onvindbaar. Gelukkig niet op vorige zaterdag. Op de eerste willekeurige plek waar ik -puur op gevoel- uitstapte lagen er een stuk of acht te zonnen aan het eind van de plompen. Ik liet Marc eerst werpen met een korst, naar de overkant van deze poldersloot. Hij was erg tuk op zo’n mooie graskarper. Na 5 minuten wierp ik dan ook maar in en ogenblikken later was daar de eerste deining onder mijn korst, de eerste aanslag van de dag. Mooie vis. Marc werd er wild van en extatisch zette hij het vissen voort. Amper tien minuten later is het zijn beurt. De vier meter FairPlay plooit tot in het handvat en het beest geeft wat het waard is. Prachtig om te zien! Uiteindelijk gaat ook deze mooie grassie op de gevoelige plaat. Ik stel voor om deze plek te laten rusten. We gaan op zoek naar andere vissen maar vinden ze niet, ook niet na het eten (lekkere Nederlandse kibbeling met veel te zoete saus). Ook de eerste stek is verlaten. Het weer slaat om, het word onrustig op het water en ook nog eens broeierig heet. Er zit iets aan te komen. Onweer? In ieder geval zijn de vissen er gevoelig aan en het zit er op met de vangst. We rijden terug zuidwaarts en bezoeken tal van veelbelovende stekken. Het ziet er goed uit voor de toekomst!