Het zijn de momenten tussendoor. Onverwacht aan de waterkant kunnen verschijnen. Adem halen. Het doet deugd. Een uurtje of twee is genoeg voor vandaag. Een kleine jerkbait in de speld, een water dichtbij, niks moeilijks. In België moet de lat op snoekgebied niet te hoog liggen want dan kom je gemakkelijk teleurgesteld thuis.
Ik sta tien minuten te werpen als David, een vriend van me, komt langswandelen, het jerkbaitvissen is hem nieuw en hij vind het plankje wel mooi door het water gaan. Hij loopt een paar stekken mee en zit er op te kijken als er plots een hele beste vis onder m’n jerk staat, net in het kantje. Hij heeft de jerk gemist, is er onderdoor geschoven en ik zie één van de dreggen haken in z’n staartvin. Ik wacht het af en even later komt de dreg los zonder dat de vis wegschiet. Het beest schuift rustig terug het donker in. Vlug terug inwerpen, binnenharpen en knal! Vlak voor onze voeten gaat een knappe metervis volop over het aas. Ik verwacht een flinke dril maar de snoek gaat stokstijf liggen om nadien slechts één keer te springen. Dat is meestal de voorbode van een beetje miserie. Ik doe de handlanding, onthaak hem en zet er zo ongeveer de hengel naast. Tijd om een foto te maken is er niet want de snoek slaat zich los… Jammer, want er is niet altijd een fotograaf in zicht!
Ik vis een groot stuk water af zonder verder actie. Als ik terugloop naar het begin is David reeds in een stofwolk verdwenen, hij schatte de snoek tegen de 110, ik eerder een goede meter. Tussen het eerste en tweede oog van m’n hengel in, ik meet het na als ik aan de auto ben. Voor België: een hele beste. Er komen twee schattige poesjes tussen m’n benen zitten. Iemand heeft die hier in ‘the middle of nowhere’ achter gelaten. Erg is dat!… Ze springen bijna in het water, zo aanlokkelijk lijkt de bungelende jerkbait…
Even later vang ik op een droomplekje -waar je het verwacht- onder wat groen en tegen een struikje nog een 85 cm. Ze zoog de ganse jerk naar binnen en ik had moeite om alles er netjes uit te peuteren. Ik ben blij! De schemering zet dezer dagen snel in, ik hou er mee op en vol schuldgevoelens zet ik de twee dartelende katjes in de auto. Ze komen in m’n nek zitten als ik naar huis rij. Ik heb al een nieuwe thuis voor ze verzonnen…