Het reeds eeuwen geleden gesmede plan om voor de eerste keer in de polder gaan struinen hield geen stand toen Fons zag welke mooie snoek Marc op het grote water had gevangen. 118 cm groen en brons, tand en vin. Prachtige vis, die danig indruk maakte! Voorzichtig kwam z’n voorstel of het niet verstandig was om -gezien de oostenwind en slechte polderwind- toch maar voor een laatste keer het grote sop op te gaan.
Voor mij is dat even mooi, als ik maar kan vissen.
Ik slaap bij toeval ‘s nachts maar een viertal uurtjes, moordend voor m’n gemoed en gestel. Piekerend wacht ik 5 uur af. Voor dag en dauw zaten we reeds op het water, en Fons had na 10 worpen een leuke snoekbaars. Het zegt ‘m niet zoveel, hij zit meer met z’n gedachten bij groen en brons…
Ik besloot op het einde van de wind te gaan vissen, alles zag er op deze stekken perfect uit. Flinke kabbel, gebroken zonlicht. Een aanbeet van een beer kon niet uitblijven. Dat deed ze wel. Alleen Fons vangt nog een klein snoekje een een baars.
Rond de middag varen we een luw plekje binnen, rustig middagmalen in een heftig dansende boot is niet zo tof. Met m’n boterhammen in de hand maak ik wat verderop een praatje met een paar karpervissers. Ik moet het niet, ze vissen in deze uithoek véél te ondiep voor de tijd van het jaar. Ze hebben niks gevangen…
Eens de picknick in de mannen is en ‘het stoofje weer opgewarmd’ willen we zo snel als het kan terug aan het werpen gaan. Maar, de motor start niet meer, geeft geen kuch, geen krimp. Ik zie alles na, en dat is héél gemakkelijk als je geen snars van motoren begrijpt. Een half uur later lukt het nog altijd niet en onze visdag valt in het water. Er komt een boot langs die me op sleeptouw neemt en de brave jongen belooft om te rijden zodat ik de trailer kan ophalen. Twintig minuten rijden… Morrend zie ik het aan, maar plots besef ik dat ik het dodemanskoordje in m’n zak heb gestopt… Dat komt er van als je te weinig slaapt, dan doe je stomme dingen. Natuurlijk start motor zonder een zucht en we scheuren na de bedanking het sop weer op.
Ik begin een lange drift langs een rechte oever, slechts in de wind tegensturend met de iPilot. Het werkt perfect. Alleen, vooraan danst Fons als een dobbertje op de golven.
Er komt een snoekbaars binnen waar ik best gelukkig mee ben. En even later mist Fons een hele beste snoek. Laat het ons op 110 cm houden… Het beest tikt de shad twee keer aan, om daarna gewoon de dieperik in te draaien. Kans van de dag verkeken. De dunne lijn tussen een mooie visdag en een Perfecte visdag. We vissen de dag uiterst geconcentreerd uit en tegen de avond ben ik geheel gesloopt. Toch vang ik nog een peutertje. De ware bak van morgen…