Vrijdag moest ik er even uit. Het weerbericht had me al een paar keer serieus misleid en een paar leuke visdagen waren me ontnomen! Ik ben daar behoorlijk kregelig van. Vrijdag lette ik nergens op, buiten op de windkracht. Pas om 8u00 ‘s morgens reed ik richting Nederland. Eén dorp verder en ik werd -op een paar meter na- geramd door een heuse brandweerwagen die op volle snelheid de hoofdweg op kwam. Ze konden nog net op tijd stoppen, en ik ging een tijdje aan de kant van de weg bijkomen… Daar sta je even bij stil!
Door het flauwe windje kon ik mooie driftjes maken en bij de eerste stek was het al vlug prijs. Ik zag de snoek op de flank toen ze schuin van tussen de vele waterplanten op m’n pas aangeschafte Grinder schoof. De klap kwam een milliseconde later en ze boorde zich na de aanslag door de slip en ook door de planten heen. Ik wist direct dat het een beste vis was en dan speelt direct ‘de angst van het verspelen’. Niets van dat, de enkele haak zat helemaal door de kaak en verspelen stond vandaag niet in m’n woordenboekje. Ze ontwortelde een volledig wierbed dat zich aan het oppervlak vleide. Ik vond het nogal wat! Na een paar stevige runs was het over en ik was uit van de zenuwen. Geen getalm, de hand erin en binnen trekken! De rolmeter gaf 114 cm aan en ik gaf een flinke brul. Dit is namelijk geen water dat zomaar z’n dikke vissen prijsgeeft. Een brul van diep binnen mag daar wel!
Ik had geen vismaat voor deze dag maar had wel de camera op statief bij. Ik trachtte het beest zoe goed als het kon in het kleine schermpje te passen. Het zal nog wat oefening vragen maar ik heb toch een herinnering. Ik moet toegeven: vrij hilarisch taalgebruik. Nauwelijks twee minuten binnenboord en ze mocht alweer zwemmen. Even talmde de vis maar dan zwom ze resoluut het groen binnen. De vis voor deze dag was binnen.
Het grote water lag er vreedzaam bij maar het wolkendek voorspelde met z’n donkergrijzen niet veel goeds. Wat later werd ik goed nat van een vieze motregen. Ach wat. Tijd om nieuwe stekken te zoeken, wat ik ook prompt deed. Op een stuk waar ik nog nooit was geweest vond ik een mooie wiergordel, daar waar je het niet zou verwachten. Honderd meter verder schoot een snoek naar boven die net op het laatst inhield, de lippen net over de spinnerbait. Ik voelde ze nauwelijks toen ik aansloeg, de vis verdween traag en loom uit het zicht. Vlug een waypoint op de gps want deze vis mocht zich vandaag aan nog een bezoekje verwachten. Later gaf ze geen thuis meer en op een paar volgertjes van mindere goden zag ik verder niks meer. Nog voor donker zat ik al op de terugweg naar huis. Morgen was ook visdag, met Fons!

Het is niet goed voor je hart als je zo’n vis op je aas ziet knallen, maar het doet zo’n deugd…

Een mooie zomersnoek from Vandeplancke Geert on Vimeo.