Gisteren schatte ik het weer verkeerd in. Er was zware wind voorspeld (4 tot misschien wel 6) en omdat het in een spookkasteel niet leuk vissen is gaf ik verstek. De boot bleef op stal en ik zou het in België zoeken.
Het lokale kanaal werd ‘s morgens bestookt met de dropshot en de gekende stekken gaven geen enkele snoekbaars prijs. Dat was al een zeperd en gezien de voorspelde dertig graden ook niet geheel verwonderlijk. Maar, ik was tenminste aan het vissen.
Vorige donderdag had ik tijdens een fietstochtje met Marleen een aantal dertigponders zien bij elkaar liggen op een ander kanaal. Ik besloot daar te gaan wandelen in de hoop om een mooie vis te vinden en met de korst een kans te wagen. Na kilometers stappen had ik alleen een ongeinteresseerde schubkarper gezien, en ik blies dit avontuur af. Volgend plan met het brood. Een klein sluisje op een riviertje, daar moesten toch een paar voorns of een brasem te strikken zijn? Twee uur volgehouden. Niks. Wel grote windes gezien die het brood nog geen blik waardig achtten. Die windes brachten me op een ander idee. Ik reed door tot een ander stuk rivier, en jawel, ze waren er.
Mooie vissen, die de subtiel gestrooide korstjes na een tijd gretig opslurpten. Ik ving een lange kopvoorn en een massieve winde. Twee machtige vissen op ultralicht materiaal, jawel, de dropshothengel van deze morgen! En ik mistte op een haar na nog een leuke spiegelkarper die als een duikbootje door het ondiepe riviertje kruiste.

Een heerlijke tropische namiddag, met een toch nog geslaagde zoektocht. Nadien smaakte de Fanta uit de automaat werkelijk als een Mojito uit de duurste cocktailbar!…