Ik besef dat ik al een hele tijd niets meer postte. Niet dat ik niet meer vis maar alle aandacht gaat voorlopig naar de renovatie van onze woning. Toen het nog flink koud was en het roofvisseizoen nog open, ging ik wel nog enkele keren terug naar het grote water waar ik al een paar keer met Marc was geweest. Veel volk op het water, maar met de aanstormende gesloten periode is dat ook geen wonder. Het ging vlot, vlotter dan ik gedacht had. Ik amuseerde me te pletter. Met de kleinste maat Culprit en een nieuw modelletje van Art-baits, met die inkepingen erin. Leuk spul. De snoekbaarzen zijn hier gemiddeld niet zo groot maar er is plenty actie. En daar doe ik het voor. Het is gezelligheid troef aan de trailerhelling en iedereen is een grote familie. De één al wat rijker dan de ander, dat valt ook op.

De pogingen die ik op snoekbaars deed aan m’n plaatselijk kanaal bleven dit jaar nog steeds vruchteloos. Niet eenvoudig om hier vis te vinden. Gaandeweg verloor ik m’n greep. Nochtans dacht ik vorig jaar het spelletje door te hebben. Niet dus, het blijven snoekbaarzen…

De laatste dagen voor de sluiting was een sessie gepland op een ander erg groot water, gekend voor z’n monstersnoeken. Jacques zou me twee dagen vergezellen. Het was een gezellige boel en we waren niet gehaast. Jacques is trouwens nooit gehaast. We dachten eerst te trollen maar het aanhoudende goede weer nodigde uit om werpend te vissen met kunstaas. De iPilot trok ons tergend traag over de taluds. Heerlijk. De twee dagen verliepen rustig, het is geen plas met aanhoudende actie. Eén beet zou mooi zijn. En rond twee uur in de middag kijk ik toevallig hoe Jacques z’n shad binnendraait tot net tegen de boot. Een werkelijke mega, maar dan ook echte megasnoek komt traagjes op 20cm achter het aas tot tegen de boot gezwommen. Ergens boven zes meter water. Het duurt maar een seconde voor het beest traag en onverschrokken terug wegdraaid. Een toppredator, die keus genoeg heeft. En het spelletje kent. We zakten in onze stoeltjes van onmacht, terwijl Jacques maar bleef herhalen: ‘Zag je dat nou, zag je Dat nou, ZAG JE DAT NOU!???… Ik had het gelukkig ook gezien. De grootste snoek die ik ooit zag, en stukken groter en vooral dikker dan de 125cm die ik vorig jaar ving. Een moment om nooit te vergeten.
De stek stak in de gps. En met tussenpozen kwamen we die dag nog terug om die paar honderd meter in het vierkant terug uit te kammen met verschillende kunstaasjes. Geen rimpeltje meer. We hadden één kans gehad.

Gesloten tijd in Nederland. Karpertijd in België. Ik vis met het pennetje op een lokaal fort, plezant vissen maar de vissen zijn redelijk klein. Ik denk zelfs dat van het originele bestand niet veel overschiet na de grote sterfte. De uitzetting van kleine karpertjes deed ze waarschijnlijk de das om. Verder vang ik wel erg dikke brasems, met zoete mais. Die zelfs een oude Bruce & Walker IV nog doen plooien! Heerlijk, een uurtje voor donker nog een visje trekken…

Ik zit ook ergens anders een koi achterna, een mooie gouden vis van een kilo of zeven. Hij laat zich maar niet strikken. Argwanend koerst hij onder strategisch aangeboden korstjes, streelt het allemaal met z’n lippen om dan knorrepottend terug te verdwijnen. Hij is héél achterdochtig. En z’n kleine adjudantjes hebben het al meermaals voor me verpest door voor z’n neus de korst weg te halen. Maar m’n kans komt nog wel.

Vorige week ging ik nog eens terug naar de vijver waar ik enkele jaren geleden (na m’n echtscheiding) veel viste, aan m’n appartementje in Mechelen. Een karperput, stijf van de brasems én van dressuur. Wederom deed het lijntje zoete mais z’n werk. Twintig korreltjes mais op een lijntje, niet meer, en pal in het kantje. Vier stekjes, vijf minuten per plekje. 25/00 nylon, ultra-licht pennetje en een hakje voor één maiskorreltje. Aanslaan na de eerste tik. Goed voor drie vissen tot zo’n elf kilo tijdens de middagpauze… Mooi!

Ondertussen is het erg warm geworden, iedereen geniet van de lente en de karpers raken al in voortplantings’mood’. Een plaatselijk kanaal is goed om geregeld actie te krijgen met de korst. Je moet er wel omzichtig vissen, goed presenteren en listig drillen. Gisteren ving ik nog een leuke schub die Marleen op de foto zette. Handig om eens een fotograaf bij je te hebben!…