Ik zat verkeerd toen ik dacht dat het zwaar weer zou worden op het grote water. Windkracht 4 kan al gauw een hel worden om plezant alleen te kunnen vissen. Het moet niet te zot worden. Ik besloot de boot op stal te laten, naar de polder te rijden en om 7u30 stond ik bij Jacques aan de deur. Bij de geur van een lekkere koffie en de uitsijter die Sylvia voor ons bereidde onstponnen zoals steeds de meest enthousiaste visplannen. Jacques wilde z’n knusse zetel ook wel even verlaten om met mij een snoekje te vangen.
Ik reed naar het verst mogelijke uiteinde van de polder, met uitgebreid commentaar van Jacques kant! We waren al zat snoeken gepasseerd, en gelijk had ie. Ik viel van de ene verbazing in de andere toen ik zoveel vissers aan de slag zag. Deze poder liep vol! Nooit goed, maar niet geklaagd. Klein Rapalatje in de speld en vissen maar. Jacques ging een grote spinner in de speld. Het werd niets. Even verkassen naar een ander stuk maar dat bleef ook stil. Jacques ging er na een uurtje vandoor.
Ik verkasste nog een keer, kwam sympathieke vliegvissers uit Diksmuide off all places tegen, en ik begon te vangen. Op m’n eigen spinnertjes. Een tweetal snoekjes en een paar baarzen. Ik stond verwonderd van die baarzen. Die vang je daar zo gauw niet.
Het werd zowaar mooi weer en ik vond het jammer dat de boot thuis stond. Maar de natuur in deze polder is zo super en ik kwam op een stuk achetraf terecht, ik was hiier nog nooit geweest. De vissen werketen wel mee, al waren het meer baarzen dan snoeken. Ik kreeg toch nog wat regen op m’n dak. verdorie die vest lag nog in de auto… Toen ik omdraaide stond ik plots tegenover een fantastische regenboog, van grond tot grond, adembenemend. Waarom staat dat niet zo op de foto? Wat een intense kleuren.
Met de verandering naar winteruur valt ook de dag rap in ‘t water. Ik sloot af met drie snoeken en een twaalftal baarzen. Die laatste (mooie) snoek weet ik liggen in een bochtje, op een kruispunt van twee wateren, en op die stek staat wel wat dressuur. Verandering bracht actie. Plugjes en zilveren spinners bleven onaangeroerd. Toen ik er een totaal zwarte spinner aanging met zwarte hackles ving ik deze vis bij de eerste worp. En het was reeds quasi donker… Heerlijke geuren kwamen me toegewaaid uit enkele polderhuisjes. Daar begon een feestje, lachende en geparfumeerde mensen. De zonderling liep nog alleen in de polder. Plots kan heimwee en weemoed me overvallen. Laarzen uit en de auto in, naar huis. Een zakje pikante kroepoek en een Fanta uit het benzinestation was mijn feest. Mooie dag hoor!