Vorige zaterdag vroeg Jan om samen te gaan vissen. Nu hanteer ik het principe dat als hij bij mij logeert ik niet ga vissen. Maar nou vroeg hij het zelf… en dat kan je zomaar aan je laten voorbij gaan. Hij zei zomaar voor de vuist weg dat hij wel eens een grote karper zou willen vangen. We lieten dus het Vrijbroekpark met z’n kleine karpers links liggen en stoomden naar ‘ons’ Fort. Gewapend met één karperhengel, en twee broden. Er stond mooi zonnetje op het water, en dat moest genoeg zijn om enkele vissen aan het oppervlak te krijgen. Ik had ‘m zelfs al beloofd om een Fanta uit de muur te draaien als beloning voor ons hard labeur ivm de grote karper die we op de kant gingen leggen! Maar, er was wel een fris windje die voor een rimpel op het water zorgde.
Ze waren er dus niet, de korsten bleven onaangeroerd. Noppes. Zelfs na een volledig rondje langs het water had ik nog geen karper kunnen spotten.
Toen zag ik plots iemand varen naar de overzijde aan de bunker en zelfs wat aas droppen op een strategisch plekje. Hé, dat mag niet bij ons, uitvaren, en het leek me ook nog iemand die helemaal geen lid was van onze karpergroep.
Ik nam poolshoogte, en ja die jongen had er net ene gevangen en was stilletjes toen ik er bij kwam staan. Pa en ma, en ook Jacky (die net als die jongen aan het Fort woont) stond erbij.
Ik gaf een slinkse opmerking over het ontbreken van de nodige karpervergunning en 3 milliseconden later ontsteekt Jacky in een vlammende scheldtirade aan mijn adres. Tjonge jonge, ik heb alle recht om er een opmerking over te maken en toch word ik de huid volgescholden. Het deed onverwacht verdomme veel zéér!
Op dat moment kwam er een blond mevrouwtje langs die vroeg of er soms iemand van ons met een zilveren Berlingo reed. Tja, ik natuurlijk! Het speet haar verschrikkelijk maar ze had er net haar auto in geparkeerd! En dat aan het Fort, waar niet eens doorgaand verkeer is. En het is niet zomaar een kein deukje!
Onze leuke namiddag was over. Meer dan. Geen karpers.