Zaterdagmorgen had ik terug afspraak met de oude warriors van het Fort van Sint-Katelijne. Toen ik bij Stef langsliep op weg naar m’n stek lag ie nog te slapen, waarschijnlijk een drukke nacht gehad. Opstellen verliep routineus, het begon al wat herkenbaar te worden omdat ik deze stek vorig voorjaar ook beviste.
Ik had geen tijd om mijn lijn op te spannen want direct na de inworp tegen de overhangende struiken aan de overkant werd m’n hengel bijna uit m’n handen getrokken. Een 12kg+ was de klos. Jacky die aan de overkant bezig was op de witvis schudde z’n hoofd, wist niet wat te denken van zo’n vlugge run. Wat later volgde een 11kg+, een echte quasimodo, die na een fotootje op de mat vlug terug ging.
Rond de middag kreeg ik een trage run op rechts, en na een stevige dril (dan kan niet anders met zo’n staart) kwam er een 15,4kg boven water. Haha, da deed deugd! Stef kwam, na hij opgeruimd had, langs met een vis van 14kg+ in de mat, om hem op de foto te zetten. Het was de grootste van die sessie, de rest waren kleinere goden. Net op dat moment ving ik zowat het kleinste karpertje die ik er in twee jaar gezien had, ook Stef kon zich een schubje van een paar kilo niet herinneren… Beide vissen werden op de gevoelige plaat gezet, en we konden naar huis! Mooi, elk vier runs!