De dag kon niet slechter of beter beginnen. Er is terug een grote boom omgevallen, pal op m’n stek, de derde in rij en ik kan al beginnen spreken over obstakelvissen! Slechts 2 dagen lichtjes gevoederd en niet veel verwachtend begin ik eraan, ‘k was zelfs lang in m’n bed blijven liggen…
Om 6u30 lagen m’n hengel netjes uitgeworpen, en vlot sprong er een beste vis tot tweemaal toe.
Een uur later kan ik nipt een mooie karper uit de obstakels houden… maar goed ook want hij brengt 17,8kg. op de weegschaal. Ik krijg het vage gevoel dat ik het beest met z’n karakteristieke kop al eens heb gezien en vandaag blijkt dat ik hem in juni al eens had op 19+.

De hengel wordt terug ingeworpen en ik voer een beetje bij. Het nare gevoel komt bovendrijven dat het voor vandaag gedaan is met de actie… maar een uur later krijg ik een zakker. Ik was net bramen aan het fotograferen in het mooie morgenlicht en leg m’n camera op de grond en spring naar m’n hengels. Ik haper aan het riempje van m’n camera en die rolt de oever af en belandt drie meter lager in het water. Niet twijfelend spring ik het ding achterna en ik kan hem onder water niet zo direct vinden. Uiteindelijk lukt het nog en het lampje brand zelfs nog! Eventjes later geeft het de geest. RIP…
De brasem die de run veroorzaakte word koeltjes teruggezet en ik onsteek in een scheltirade op m’n eigenste ik. Vreselijk down laat ik me in m’n zeteltje vallen. Merde. Merde. Ik bel Marleentje met de vraag of ze haar cameraatje wil meebrengen om m’n grote vis te fotograferen.
Nog een uurtje later krijg ik vlotte actie, twee twintigponders verzeilen in het net. Ik zet ze zonder foto terug. En ben nauwelijks tevreden te krijgen. Merde voor die camera. Merde.
Ronde de middag komt Jan Walraevens langs. Al langs niet meer gevist wegens te druk.
Efkes later krijg ik een run, de vis zeilt schuin de omgevallen boom in en ik merk op dat het een kleintje moet zijn, aangezien hij er zo gemakkelijk terug uitkomt. Nou, met z’n 17,4kg. niet echt. Joepie…

Ik jodel terug. M’n rechtse hengel komt ook tot leven en Jan schiet in actie terwijl ik de vis voorlopig in de bewaarzak stop. Jan’s dril duurt nogal lang, en stilletjes merkt hij op dat het toch wel een beste vis is. Ik kan het niet geloven als de vis over het koord schuift. 15,8kg.

3 dertigers op een voormiddagje, zozo m’n verwaterde camera, dat valt eigenlijk nog mee. Er zijn ergere dingen op de wereld. De perfecte pleister.