Dag één na de vangst van m’n leven toog ik terug op weg om 5u30, om Fons op te halen. Het komt er op neer dat we tijdens herfst en winter één keer per maand naar de polder gaan snoekvissen. Het werd net licht toen we ginds aankwamen, en het was niks te warm, het waaide erg hard maar gelukkig begon onze visdag zonder regen. Ik besloot m’n warme fleece karperpak aan te trekken en voor een keer geen lieslaarzen. Dat zou me zuur opbreken.
Ik had de avond ervoor bij Marc thuis een tweedehands CWJ 5-grammertje gekocht, het zag er uit als nieuw en ik moest en ik zou er mee vissen! Ik haakte een geel/wit Shallow Shad Rapje in de speld, want ik vind de nerveuze actie van die dingetjes onweerstaanbaar. Het weegt ook maar een grammetje of vijf en ‘t is vijf centimeter lang. Dat chartreuse kleurtje valt ook erg goed op in het wat bruinige water van de polder. Het is alsof deze kleur onder water straalt!
Het duurde een tijdje voor de eerste aanbeet kwam, en we dachten dat dit kwam door de gure wind. Toch kwam die aanbeet vol in de wind, in een hoekje van een open stuk. Prettig om dit hengeltje te dopen met deze vis want het bleek een hele beste voor de polder met z’n 90cm! Fons nam vlug enkele foto’s van deze opener van de dag. Nadien duurde ‘t wel even voordat m’n tweede vis toehapte. Een kleintje na al dat groot geweld van gisteren. Fons was naarstig op zoek naar vis maar het wilde nog niet lukken met z’n spinners en jerkbaitjes. Pas nadat we neerstreken op een nieuw stuk water kwamen de eerste vissen op de kant, hij kwam op dreef, en zat al vlug aan een stuk of zes. Dat vlotte en hij was dol-enthousiast! Bij mij was dat enthousiasme héél wat minder omdat het ondertussen goed regende. Ook was ik voor de vierde keer m’n boterhammendoos vergeten. Die stond nog in de ijskast in België… Tja. Gelukkig was de koffie wél mee. De wind sloeg alle nattigheid door m’n pak, en na een tijdje bleken zelfs m’n wandelschoenen goed lek. Ik stond ‘vol’ water. Terug naar de auto en kleren uit. Verwarming volle bak en verse kousen aan. Na een half uur opwarmen/opdrogen schoot ik in m’n vertrouwde polderkledij en laarzen. Dat voelde beter, én waterdicht! Fons bleek sterk bezig met z’n spinners en FairPlay-tiengrammer, hij viste ook vol in de wind. Goed ingepakt en met rode handen en kaken zette hij goedgemutst en geconcentreerd door. Met de wind in de rug bleef het bij mij echter stil op het gele plugje. Ik haakte dan maar een zelfgemaakt spinnertje met roze glitterhackles in de speld, stapte ook tegen de wind in, en herbegon met volle moed.
Een kruising van twee grachten bracht vis en na het uitpeuteren van een paar honderd meter van deze dwarsgang stond m’n teller op zeven snoeken. Ik kon er mee leven, ‘t is een erg mooi resultaat! Ik kwam Fons terug tegen en die had er acht! Mooi! Het schemerde al en we bliezen de aftocht… het was mooi geweest. In de wagen, met de verwarming op vier, gloeiden onze kaken rood na van deze uitgewaaide maar prima visdag in dit prachtige Nederlandse landschap… Zo mag het vissen altijd zijn.