Vrijdag was een snipperdag. Door omstandigheden thuis kon ik niet met de boot weg maar kon ik ‘s middags wel dicht bij huis gaan kunstaasvissen. Ik had bij Dekock een nieuwe Buster Jerk gekocht in de orinele grootste maat. Man, dit vist mooi, en gemakkelijk! Mooi flankend ging dit door het heldere, diepe water van een Belgisch meer (waarvan de naam niet mag genoemd worden). Ik stond te genieten. Iedere worp vier meter opschuiven en terug dezelfde worp inzetten, traag binnentikken, naar de vogels en bloemen kijken, werpen. Na een uurtje besluit ik een andere kant op te zoeken, het zag er op de één of andere manier aantrekkelijker uit. Al gauw krijg ik een felle tik en na een korte maar pittige dril land ik een -voor België- beste snoek. Ik pak de Rozemeyer jerkbaitstang vast om de vis te kunnen hanteren en tegelijkertijd loop ik laar de kant. De snoek slaat nog eens met z’n kop en het slecht afgeknepen uiteindje van de stang wordt uit m’n hand gerukt. Met twee diepe snedes in m’n vingers tot gevolg. Het gutst er uit en ik kan nog vlug een foto nemen van de kop van de snoek. Langs m’n hengel gemeten komt hij net tot tegen het startoog en dat blijkt (thuis opgemeten) 93 cm. Echt mooi naar Belgische maatstaven.
Ik rij met een bloedende hand tot in de stad op zoek naar een apotheek en na het dicht tapen van beide vingers ga ik terug aan de slag, maar het is tevergeefs. Het blijft tot ‘s avonds stil. Maar, deze vis is lekker binnen. Ik rij in optima stemming terug om Marleen op te halen…

Zaterdag reed ik met Fons mee naar de Nederlandse polder. Volgens de boekjes op een perfecte visdag. Beetje bewolkt, een windje, niet te koud. Mooi snoekweer, al is het met het krieken van de dag erg fris. Maar het draait anders uit. Er is wel actie, ze komen wel achter onze jerkbaits aan, maar worden erg moeilijk gehaakt. In een zelfde kommetje haken Fons en ik elk een leuk snoekje wat de spanning breekt. Ik haak er voor de rest van de dag maar ééntje meer, net voor we naar huis reden. Spijtig van de missers.
Fons deed het veel beter, hij had op z’n mooie zelfgemaakte jerkbaitjes goed wat actie, maar ook bij hem bleven de echt gehaakte vissen achter. Maar dat deed ons niet veel, zo’n dagen maak je mee, het is eigen aan het snoeken in de polder. De volgende keer weer beter, of missschien is ‘t wel gewoon niks…