Vorige week wilde ons Marleentje nog eens mee op de boot! Wat was dat lang geleden. Geen baars meer te vinden, veel snoekbaars te zien maar geen actie… De enigen die zin hadden in m’n nogal klein kunstaas waren de snoeken. Ik had er drie waarvan dit de grootste, helaas niet de mooiste.

Deze week kon ik mee tijdens Jo’s eerste vakantiedagje sinds lang. Hij stond zeer scherp en ik was -zoals gewoonlijk tegenwoordig- wat sufferig. Het grote water verwelkomde ons in een hemelse zon en geen rimpeltje te zien! Ik zag het niet zo goed zitten op ‘vrij onbekend’ water maar op de eerste stek stond Jo met een snoekbaars en een snoek al gauw een paar vissen voor! Niet dat het een wedstrijdje is maar dan begin ik al wat te piekeren. De tweede stek was eentje uit een verre herinnering, daar had ik al wel eens een paar baarzen uitgepeuterd. Na een paar honderd meter trollen hadden we ze gevonden en kon het uitwerpen beginnen. Het leek meer op oogsten. De eerste grote baars aan Jo’s aas werd vergezeld door 6-7 andere bakken die het kunstaas zelfs in het oppervlak wilden pakken. Dan weet je: kassa met grote K en het is werken geblazen. Ik kreeg tijdens een handlanding (het net was weeral bezet) een dreg in m’n middenvinger en m’n sufheid was subito over. Jo wist er met de onthaaktang zeer handig raad mee! Geen tijd voor foto’s, want deze kans mag je niet laten voorbijgaan. Een onwaarschijnlijk aantal grote baarzen na elkaar, en ik denk voor de vuist weg 5 double hook-up’s. Dan liggen ze dik en menig wedstrijdvisser had hiermee z’n kaartje lekker vol en opgewaardeerd. Plots was de feeding frenzy over. En om het met één zinnetje te zeggen, de actie luwde en de wind stak op. Er was noordenwind voorspeld maar het werd helaas een flinke west. De golfslag maakte het secuur vissen moeilijk en we gaven vroeger dan verwacht de pijp aan Maarten. Eén woord: Heerlijk ouderwets erin gehakt met een paar tientallen van deze baarzen en ook nog eens een pak lossers!…En wat heb ik geleerd vandaag?… Een bus Gazpacho in de koelbox is heerlijk in zo’n zomers weer!… Klinken op de goede vangst met een koud kopje frisse soep, Hell Yeah, Jo!

Doodop had ik zondagavond m’n roofblei spullen in de wagen gezwierd. Het viel nog wel te bezien of ik na het werk nog zou vissen. Tja, natuurlijk, wie ben ik, maar kort dan. Met de 4×4 door de pampa, waar helemaal niemand komt. En dan maar werpen… Nou, ik heb het geweten, actie volop! Twee heerlijke uurtjes met een tiental gelande roofbleien van het grote slag. Er is niks wat met de aanbeet van een grote roofblei te vergelijken valt, in ons zoete water dan toch… heerlijk. Zelfs zonder eten en drinken achter de kiezen rij je dan breed smilend een goed uur naar huis. Ideale batterijlader.

Een vrij onverwachte dag met Jo Verhasselt op het grote water! Geheel in Jo’s stijl zetten we niks op de foto, uitgenomen deze leuke baars!

Vrijdag reed ik, voor het eerst in wat me wel een eeuw leek, terug naar Korda in Kerkrade. Niet om te werken maar om m’n spulletjes op te halen voor een op stapel staande karpertrip. Leuk weerzien aldaar! Een babbel kan toch verschrikkelijk deugd doen in deze tijden van thuiswerk. Vandaar was het richting Maas, naar een nieuwe stek voor de roofblei. Op een volger van een snoek na bracht me dit niks maar ik zag een vliegvisser drie vissen landen, dat gaf hoop voor deze intuïtief gekozen stek. Johan zat in de buurt met z’n familie op de camping en ik ging hem in de namiddag ophalen voor de laatste visdag van z’n vakantie… De stekkeuze was vlug gemaakt en we hoopten op meer succes dan vorige dinsdag. Het bleek al vlug dat het weer op wieletjes liep en er zaten puike vissen bij! Ik bleef volharden met m’n verslavende oppervlakte kunstaas terwijl Johan slagen deed met z’n favoriete zeebaarsplugje. Maar als ik dat knappe dingetje in de speld hang krijg ik nooit beet, ik begrijp dat niet. Nooit een kwestie van vertrouwen… De beet zat er goed in en dikke zeventigers zwommen het net tegemoet. Héérlijk! M’n mond valt open als Johan er nog een schepje bovenop doet met een enkele dikke baarzen. Na al de mooie roofbleien lijkt een baars van 45cm klein, daar had ik me behoorlijk in vergist!…Plots zien we het water peilsnel stijgen en moeten we van de stek weg. Verderop, op de plek waar ik deze morgen stond zijn twee meervalvissers aan de slag met een beest in de 170cm categorie en in het avondlicht worden er mooie beelden geschoten. Ik denk dat de stek door de belly’s verstoord is en we krijgen geen beet meer. Johan besluit het op de snoekbaars te proberen. De pittige stroming maakt het hem niet gemakkelijk met 10 grams kopjes. In het laatste licht plaats ik ook een worpje op de snoekbaars, in een soort wanhoopspoging. En begot, ik vang er direct ene… Een toevalsvangst, hé Johan! Alweer een absoluut heerlijke dag. Nu staat er een lange periode van hard werken op de planning, het boek voor de Heylakker-mannen moet van een jasje worden voorzien en daar zal tijd in kruipen. Alhoewel, vertrek ik niet binnenkort voor een een karpertrip?…

Flink wat stroming in de voormiddag, en dag kwam na een snelle start wat traag op gang. Dan ga je nadenken, is het de stroming, is het de zon, de blauwe luchten, het water is precies wat helderder… Wat zou het kunnen zijn? Bloedheet, dat was het zeker. Na onze pitstop in de schaduw en het nodige recuperatie vocht gingen we er op een andere stek weer volop tegenaan voor de tweede manche. We zagen het water zo terug zakken en dat gaf wat moed. En plots viel alles op z’n plaats. Prachtige vissen, vanaf een kleine stek op maximale werpafstand. Iedere worp vis. Double hookups. Om de beurt drillen. Leute en Plezier alom… Dan breekt Johan, voortaan genaamd ‘de hengelbeul’, ja, z’n hengel. Jammer van zo’n goede DK River… maar zoiets gebeurt en als het duidelijk is waarom dan hoef je er niet van wakker te liggen. Het is een tool die vervangbaar is. Ergere dingen dan dit, maar vloeken mag uiteraard! Met de reservehengel uit de auto was hij al gauw terug paraat en de sfeer keerde 180 graden als de eerste worp terug in een aanbeet van een beste vis resulteerde. Ze bleven maar komen en we waren de tel al snel kwijt. Dan komt je in een soort roes, oppervlakte aanbeten zijn verslavend, ik weet dat niet goed te beschrijven…Na enige tijd viel het stil, niet verwonderlijk, en we verkasten. Dat werd niks. Buiten het feit dat ik met m’n hele hebben uitgleed en een paar meter lager onzacht op de keien terecht kwam. Bovenop m’n eigen hengel. Dat de ogen nog ok zijn, is een waarlijk wonder. M’n oude getrouwe Rarenium heeft nu zware gebruikssporen maar het zaakje draait gelukkig nog zoet… Beregoed gevangen vandaag, prima gezelschap, bekaf, en twee akkefieten met identieke hengels. Maak dat eens mee!…

Met slechts een goede handvol snoekbaarzen besloten Frans en ik onze zaterdag op een Nederlandse rivier, maar we hadden toch een heerlijke dag met Raiders en gebakken ballekes met mosterd, hé Frans?… Al werpend wilde het deze keer helemaal niet lukken maar gelukkig lagen de vertikaalhengels ook in de boot. We trailerden net voor het flinke onweer en reden breed lachend naar huis!… Gisteren reed ik met Johan de andere kant uit, op zoek naar roofblei. De ravage van de overstromingen werd pas goed duidelijk tijdens het struinen door de modder en laag struikgewas. De ‘plastic soup’ op de oceaan begint al in Luik en de hoeveelheid troep is onbeschrijfelijk, van skibotten tot mooi terrashout, injectiespuiten, hakhout, bomen en vooral veel huishoudmateriaal en kapotgeslagen isolatiemateriaal… Johan vist een bordje op met handgeschilderde letters: ‘The bar is open’ en ik tracht me voor te stellen waar dit ergens vandaan komt… Bon, we hebben natuurlijk ook gevist en het ging deze keer lekker met keiharde aanbeten en leuke aantallen, ondanks de pittige stroming. Of nee, ‘t is dankzij… Ook een snoek en een flinke baars lieten zich vangen uit het kantje. We deden een paar nieuwe stekken aan en ook daar leverde het op.We wisten het onweer te ontwijken door als softies in de auto te gaan zitten, maar ach, we worden ook al wat ouder, hé! Wilfried (die met de duurste Westin hengel) passeert net en lacht ons er een beetje mee uit, het is best ook wel grappig. Hij lacht minder als hij onze resultaten hoort. We hebben gisteren een hoop geleerd over wat wel en niet werkt en dat gaat later zeker z’n resultaten afwerpen. Wél jammer van die ene mooie die met een luide knal door m’n 28/00 fluorocarbon voorslag ging en zo m’n enige Illex plugje meenam naar de kolken… Topdag en een heerlijk weekend! Minpunt: een Lunchgarden die alleen nog ballekes in tomatensaus heeft, met friet of puree. Maakt dat eens mee.

Tekenen deed ik niet veel meer. Het witte blad. En ik haat gommen. Maar zo nu en dan moet ik een Animated Gif-je uitvinden voor de social media bij Korda. Dat gaat vlotter als je direct digitaal kan tekenen en daarom schafte ik me – ongetwijfeld jaaaren te laat – een tekentablet aan. Zo, en dit is de eerste vlugge schets via dit ding. Onwaarschijnlijk hoe je hersenen het ontbrekende contact met het papier weten op te vangen en het verleggen naar het scherm. Het duurt 20 minuten en hop, je bent vertrokken. Onbegrijpelijk. Wennen aan een multi-focale bril is moeilijker voor je brein. Nu is het kwestie om de dingen organischer te tekenen en te zorgen dat het er coherenter uitziet. Verdoeme, ik ben blij met deze stap, had mijne pa dat maar meegemaakt!

Gans het weekend in het getouw voor van alles en nog wat. Na het planten der struikjes en net vóór het avondeten wilde ik graag nog een paar worpjes doen. Gewoon voor het goede gevoel om efkes gevist te hebben. Zeggen dat het vandaag zalig was buiten, da’s een open deur intrappen. Met de zakkende zon op m’n snoet sta ik dan al gauw wat te suffen en het hoeft dan eigenlijk al niet meer. Ik heb er vrede mee. Ik dacht, toen ik de worp afremde: ‘Dit komt niet goed’… Rakelings scheerde het shadje langs de wand en landde misschien 20 centimeter uit de kant. Dan trek je een Glimlach. Tijdens het afzinken kwam een droge tik van deze oude Baars, een krijger met afgesleten vinnen… Het jaar lacht me toe. Denk ik.

Typisch. Een zondag met weinig vooruitzichten. Naar Nederland mogen we niet en hier ligt het vrijwel overal dik met ijs… Marc belde daarnet nog en we klaagden wat af. De vissende Belg is goed gesjareld met dit voorjaar. Onze boten staan dus nog een tijdje stil. ‘En wat moeten we hier in godsnaam in de buurt gaan aanvangen, als er iets uitkomt dan zijn het kleintjes’… Wat later sta ik dromend in m’n vijver te turen (vissers doen dit nou eenmaal) en ik besluit om toch nog een uurtje te gaan. Beter niks vangen dan in slaap vallen in de zetel. En kijk, ik werd beloond met een hele beste voor ons kanaal. Het is een wondere wereld, de wereld van de snoekbaars. Die hem doorheeft, die liegt.

Vandaag werd m’n trailer van nieuw licht voorzien door een ‘electricien eerste klas’! Johan Jespers plooide zich in bochten onder de trailer om alles goed te bekabelen en geen detail over het hoofd te zien! Ik zag er tegenop omdat ik daar geen zak verstand van heb. Eindelijk dus waterdichte led-verlichting onder m’n Tracker! Bedankt, bedankt, warme man. Als uw coronapatienten op de IC zo goed verzorgd worden als mijn boot vandaag, dan komt alles goed!

Het jaar goed ingezet met wat vliegvissen! Drie snoeken waren de klos, medium formaatjes maar dat maakt geen zier uit op zo’n dag. De zon ging onder in een ontploffing van kleuren en ik was weer in ‘t aards paradijs. Het water, waaraan de visser zich goed voelt…