Vorige week wilde ons Marleentje nog eens mee op de boot! Wat was dat lang geleden. Geen baars meer te vinden, veel snoekbaars te zien maar geen actie… De enigen die zin hadden in m’n nogal klein kunstaas waren de snoeken. Ik had er drie waarvan dit de grootste, helaas niet de mooiste.

Deze week kon ik mee tijdens Jo’s eerste vakantiedagje sinds lang. Hij stond zeer scherp en ik was -zoals gewoonlijk tegenwoordig- wat sufferig. Het grote water verwelkomde ons in een hemelse zon en geen rimpeltje te zien! Ik zag het niet zo goed zitten op ‘vrij onbekend’ water maar op de eerste stek stond Jo met een snoekbaars en een snoek al gauw een paar vissen voor! Niet dat het een wedstrijdje is maar dan begin ik al wat te piekeren. De tweede stek was eentje uit een verre herinnering, daar had ik al wel eens een paar baarzen uitgepeuterd. Na een paar honderd meter trollen hadden we ze gevonden en kon het uitwerpen beginnen. Het leek meer op oogsten. De eerste grote baars aan Jo’s aas werd vergezeld door 6-7 andere bakken die het kunstaas zelfs in het oppervlak wilden pakken. Dan weet je: kassa met grote K en het is werken geblazen. Ik kreeg tijdens een handlanding (het net was weeral bezet) een dreg in m’n middenvinger en m’n sufheid was subito over. Jo wist er met de onthaaktang zeer handig raad mee! Geen tijd voor foto’s, want deze kans mag je niet laten voorbijgaan. Een onwaarschijnlijk aantal grote baarzen na elkaar, en ik denk voor de vuist weg 5 double hook-up’s. Dan liggen ze dik en menig wedstrijdvisser had hiermee z’n kaartje lekker vol en opgewaardeerd. Plots was de feeding frenzy over. En om het met één zinnetje te zeggen, de actie luwde en de wind stak op. Er was noordenwind voorspeld maar het werd helaas een flinke west. De golfslag maakte het secuur vissen moeilijk en we gaven vroeger dan verwacht de pijp aan Maarten. Eén woord: Heerlijk ouderwets erin gehakt met een paar tientallen van deze baarzen en ook nog eens een pak lossers!…En wat heb ik geleerd vandaag?… Een bus Gazpacho in de koelbox is heerlijk in zo’n zomers weer!… Klinken op de goede vangst met een koud kopje frisse soep, Hell Yeah, Jo!

Doodop had ik zondagavond m’n roofblei spullen in de wagen gezwierd. Het viel nog wel te bezien of ik na het werk nog zou vissen. Tja, natuurlijk, wie ben ik, maar kort dan. Met de 4×4 door de pampa, waar helemaal niemand komt. En dan maar werpen… Nou, ik heb het geweten, actie volop! Twee heerlijke uurtjes met een tiental gelande roofbleien van het grote slag. Er is niks wat met de aanbeet van een grote roofblei te vergelijken valt, in ons zoete water dan toch… heerlijk. Zelfs zonder eten en drinken achter de kiezen rij je dan breed smilend een goed uur naar huis. Ideale batterijlader.

Een vrij onverwachte dag met Jo Verhasselt op het grote water! Geheel in Jo’s stijl zetten we niks op de foto, uitgenomen deze leuke baars!

Vrijdag reed ik, voor het eerst in wat me wel een eeuw leek, terug naar Korda in Kerkrade. Niet om te werken maar om m’n spulletjes op te halen voor een op stapel staande karpertrip. Leuk weerzien aldaar! Een babbel kan toch verschrikkelijk deugd doen in deze tijden van thuiswerk. Vandaar was het richting Maas, naar een nieuwe stek voor de roofblei. Op een volger van een snoek na bracht me dit niks maar ik zag een vliegvisser drie vissen landen, dat gaf hoop voor deze intuïtief gekozen stek. Johan zat in de buurt met z’n familie op de camping en ik ging hem in de namiddag ophalen voor de laatste visdag van z’n vakantie… De stekkeuze was vlug gemaakt en we hoopten op meer succes dan vorige dinsdag. Het bleek al vlug dat het weer op wieletjes liep en er zaten puike vissen bij! Ik bleef volharden met m’n verslavende oppervlakte kunstaas terwijl Johan slagen deed met z’n favoriete zeebaarsplugje. Maar als ik dat knappe dingetje in de speld hang krijg ik nooit beet, ik begrijp dat niet. Nooit een kwestie van vertrouwen… De beet zat er goed in en dikke zeventigers zwommen het net tegemoet. Héérlijk! M’n mond valt open als Johan er nog een schepje bovenop doet met een enkele dikke baarzen. Na al de mooie roofbleien lijkt een baars van 45cm klein, daar had ik me behoorlijk in vergist!…Plots zien we het water peilsnel stijgen en moeten we van de stek weg. Verderop, op de plek waar ik deze morgen stond zijn twee meervalvissers aan de slag met een beest in de 170cm categorie en in het avondlicht worden er mooie beelden geschoten. Ik denk dat de stek door de belly’s verstoord is en we krijgen geen beet meer. Johan besluit het op de snoekbaars te proberen. De pittige stroming maakt het hem niet gemakkelijk met 10 grams kopjes. In het laatste licht plaats ik ook een worpje op de snoekbaars, in een soort wanhoopspoging. En begot, ik vang er direct ene… Een toevalsvangst, hé Johan! Alweer een absoluut heerlijke dag. Nu staat er een lange periode van hard werken op de planning, het boek voor de Heylakker-mannen moet van een jasje worden voorzien en daar zal tijd in kruipen. Alhoewel, vertrek ik niet binnenkort voor een een karpertrip?…

Flink wat stroming in de voormiddag, en dag kwam na een snelle start wat traag op gang. Dan ga je nadenken, is het de stroming, is het de zon, de blauwe luchten, het water is precies wat helderder… Wat zou het kunnen zijn? Bloedheet, dat was het zeker. Na onze pitstop in de schaduw en het nodige recuperatie vocht gingen we er op een andere stek weer volop tegenaan voor de tweede manche. We zagen het water zo terug zakken en dat gaf wat moed. En plots viel alles op z’n plaats. Prachtige vissen, vanaf een kleine stek op maximale werpafstand. Iedere worp vis. Double hookups. Om de beurt drillen. Leute en Plezier alom… Dan breekt Johan, voortaan genaamd ‘de hengelbeul’, ja, z’n hengel. Jammer van zo’n goede DK River… maar zoiets gebeurt en als het duidelijk is waarom dan hoef je er niet van wakker te liggen. Het is een tool die vervangbaar is. Ergere dingen dan dit, maar vloeken mag uiteraard! Met de reservehengel uit de auto was hij al gauw terug paraat en de sfeer keerde 180 graden als de eerste worp terug in een aanbeet van een beste vis resulteerde. Ze bleven maar komen en we waren de tel al snel kwijt. Dan komt je in een soort roes, oppervlakte aanbeten zijn verslavend, ik weet dat niet goed te beschrijven…Na enige tijd viel het stil, niet verwonderlijk, en we verkasten. Dat werd niks. Buiten het feit dat ik met m’n hele hebben uitgleed en een paar meter lager onzacht op de keien terecht kwam. Bovenop m’n eigen hengel. Dat de ogen nog ok zijn, is een waarlijk wonder. M’n oude getrouwe Rarenium heeft nu zware gebruikssporen maar het zaakje draait gelukkig nog zoet… Beregoed gevangen vandaag, prima gezelschap, bekaf, en twee akkefieten met identieke hengels. Maak dat eens mee!…

Met slechts een goede handvol snoekbaarzen besloten Frans en ik onze zaterdag op een Nederlandse rivier, maar we hadden toch een heerlijke dag met Raiders en gebakken ballekes met mosterd, hé Frans?… Al werpend wilde het deze keer helemaal niet lukken maar gelukkig lagen de vertikaalhengels ook in de boot. We trailerden net voor het flinke onweer en reden breed lachend naar huis!… Gisteren reed ik met Johan de andere kant uit, op zoek naar roofblei. De ravage van de overstromingen werd pas goed duidelijk tijdens het struinen door de modder en laag struikgewas. De ‘plastic soup’ op de oceaan begint al in Luik en de hoeveelheid troep is onbeschrijfelijk, van skibotten tot mooi terrashout, injectiespuiten, hakhout, bomen en vooral veel huishoudmateriaal en kapotgeslagen isolatiemateriaal… Johan vist een bordje op met handgeschilderde letters: ‘The bar is open’ en ik tracht me voor te stellen waar dit ergens vandaan komt… Bon, we hebben natuurlijk ook gevist en het ging deze keer lekker met keiharde aanbeten en leuke aantallen, ondanks de pittige stroming. Of nee, ‘t is dankzij… Ook een snoek en een flinke baars lieten zich vangen uit het kantje. We deden een paar nieuwe stekken aan en ook daar leverde het op.We wisten het onweer te ontwijken door als softies in de auto te gaan zitten, maar ach, we worden ook al wat ouder, hé! Wilfried (die met de duurste Westin hengel) passeert net en lacht ons er een beetje mee uit, het is best ook wel grappig. Hij lacht minder als hij onze resultaten hoort. We hebben gisteren een hoop geleerd over wat wel en niet werkt en dat gaat later zeker z’n resultaten afwerpen. Wél jammer van die ene mooie die met een luide knal door m’n 28/00 fluorocarbon voorslag ging en zo m’n enige Illex plugje meenam naar de kolken… Topdag en een heerlijk weekend! Minpunt: een Lunchgarden die alleen nog ballekes in tomatensaus heeft, met friet of puree. Maakt dat eens mee.

Tekenen deed ik niet veel meer. Het witte blad. En ik haat gommen. Maar zo nu en dan moet ik een Animated Gif-je uitvinden voor de social media bij Korda. Dat gaat vlotter als je direct digitaal kan tekenen en daarom schafte ik me – ongetwijfeld jaaaren te laat – een tekentablet aan. Zo, en dit is de eerste vlugge schets via dit ding. Onwaarschijnlijk hoe je hersenen het ontbrekende contact met het papier weten op te vangen en het verleggen naar het scherm. Het duurt 20 minuten en hop, je bent vertrokken. Onbegrijpelijk. Wennen aan een multi-focale bril is moeilijker voor je brein. Nu is het kwestie om de dingen organischer te tekenen en te zorgen dat het er coherenter uitziet. Verdoeme, ik ben blij met deze stap, had mijne pa dat maar meegemaakt!

Gans het weekend in het getouw voor van alles en nog wat. Na het planten der struikjes en net vóór het avondeten wilde ik graag nog een paar worpjes doen. Gewoon voor het goede gevoel om efkes gevist te hebben. Zeggen dat het vandaag zalig was buiten, da’s een open deur intrappen. Met de zakkende zon op m’n snoet sta ik dan al gauw wat te suffen en het hoeft dan eigenlijk al niet meer. Ik heb er vrede mee. Ik dacht, toen ik de worp afremde: ‘Dit komt niet goed’… Rakelings scheerde het shadje langs de wand en landde misschien 20 centimeter uit de kant. Dan trek je een Glimlach. Tijdens het afzinken kwam een droge tik van deze oude Baars, een krijger met afgesleten vinnen… Het jaar lacht me toe. Denk ik.

Typisch. Een zondag met weinig vooruitzichten. Naar Nederland mogen we niet en hier ligt het vrijwel overal dik met ijs… Marc belde daarnet nog en we klaagden wat af. De vissende Belg is goed gesjareld met dit voorjaar. Onze boten staan dus nog een tijdje stil. ‘En wat moeten we hier in godsnaam in de buurt gaan aanvangen, als er iets uitkomt dan zijn het kleintjes’… Wat later sta ik dromend in m’n vijver te turen (vissers doen dit nou eenmaal) en ik besluit om toch nog een uurtje te gaan. Beter niks vangen dan in slaap vallen in de zetel. En kijk, ik werd beloond met een hele beste voor ons kanaal. Het is een wondere wereld, de wereld van de snoekbaars. Die hem doorheeft, die liegt.

Vandaag werd m’n trailer van nieuw licht voorzien door een ‘electricien eerste klas’! Johan Jespers plooide zich in bochten onder de trailer om alles goed te bekabelen en geen detail over het hoofd te zien! Ik zag er tegenop omdat ik daar geen zak verstand van heb. Eindelijk dus waterdichte led-verlichting onder m’n Tracker! Bedankt, bedankt, warme man. Als uw coronapatienten op de IC zo goed verzorgd worden als mijn boot vandaag, dan komt alles goed!

Het jaar goed ingezet met wat vliegvissen! Drie snoeken waren de klos, medium formaatjes maar dat maakt geen zier uit op zo’n dag. De zon ging onder in een ontploffing van kleuren en ik was weer in ‘t aards paradijs. Het water, waaraan de visser zich goed voelt…

Gisteren onverwacht mee met Marc naar de stekken waar ik de laatste maand goed heb gevangen. Het ging flink waaien dus kozen we voor stekken op de zuidkant, in de luwte. ‘s Morgens was dat nog te doen maar ‘s namiddags werd het een zuidwester van formaat en het water werd een Spookhuis. Marc’s boot kan dat perfect aan, maar toch doe je niet wat je wil. Over de vangsten kunnen we niet pochen, we doen dat zowiezo niet, en subtiel vissen was er gisteren ook niet bij… Maar zoals een paar bekende snoekvissers beweren, op zo’n slechte dag gebeurt altijd wel iets speciaals! Hmmm, ja inderdaad. Naast de vangst van deze grote maar magere snoek met een enorme kop, slaagde ik er in om m’n twee geliefkoosde Shimano Expride hengels te vierendelen toen de deur van de wagen uit m’n hand werd gerukt door een felle windstoot. Die mij kent weet dat er dan een stormwind aan verbaal geweld passeert. Maar alle wind gaat ooit liggen. Het is wat het is. As life…

Als ik ga vissen met de boot is er iets opmerkelijks wat regelmatig voorvalt en na een tijd begint dat behoorlijk op te vallen. Hoe veel keer is het niet dat je zegt dat het lang geleden is dat je nog zus of zo ving, om er dan prompt ene aan de haak te slaan?…
Nu ook weer, ik zeg net tegen Marc dat het tussen de vele baarzen en snoeken nu welgeteld 4 volle visdagen geleden is dat ik nog een snoekbaars gevangen heb. Een paar minuten later is het van dat… Een bijzonder kwade snoekbaars met een mooie rechte rug. Vissen zijn zo bijzonder, vissen is zo bijzonder.

Gisteren had ik Oscar Van Nooten aan boord. Het is er de man niet naar om afspraken te verzetten omdat er een haar in de boter zit, laat staan wat zon op de bol.
Wil het lukken dat we twee jaar geleden met de warmste dag van het jaar ook samen op het water zaten? En weeral flink in de dertig graden vandaag. Oscar kan wel wat zon verdragen, hij geeft geen kik, plooit niet en vist stug door! Respect.
Omdat er de laatste weken al een paar beste baarzen in de boot kwamen leek het me het beste om dit terug te proberen. Oscar is tuk op een grote baars! Het werd -gezien de brute omstandigheden- een prima visdag met meer dan 20 vissen. Geen snoekbaars gezien, niet diep, niet ondiep, nergens. Drie snoeken waren de klos en gingen snel terug zonder foto. Enkele baarzen mochten kort poseren, de grootste haalde net de 50 niet, en Oscar had er twee van exact 45! Hij bleef maar herhalen dat het voor ‘m een perfecte visdag was! 

Deze middag enkele uurtjes ontsnapt om met David en Jeroen wat klein spul het leven zuur te maken. En ook een ideaal moment om wat te oefenen met m’n nieuwe camera, full frame is voor mij wat wennen, ik geef het toe. Je zit er rapper naast. Maar dat komt goe, ik voel het zo. Op een willekeurig stukje vaart liep het erg vlot voor David en Jeroen, ik bespaar u de cijfers. Ik was met 20/00 tippet wat te grof bezig en toen ik een stukje fijnere nylon schooide bij David kon ook voor mij het vangstplezier beginnen… 😉 Ik heb niet direct iets met kleine visjes tikken maar ik heb me deze middag echt -bijzonder goed- geamuseerd! En de mannen hebben goe geposeerd! 

Al een tijdje niks meer gepost, nochtans zijn er al prachtige visdagen gepasseerd met David, Bruno en Frans! Gisteren was Johan Verhasselt aan de beurt en doodmoe vertrok ik met wat tegenzin naar Nederland. Jo heeft zoveel enthousiasme, taterde de boel aan mekaar en m’n humeur verbeterde zienderogen. Toch ging de dag voor mij voorbij als in een benauwde waas, begrijp het niet goed… Ik werd pas wakker toen ik de beelden zag! Haha…
Jo kreeg de kers op de taart met een prachtige baars van 53 cm, fair gemeten! Tot nog toe de grootste van de vijftigers die ik in het echt zag… Man, wat maken deze vissen indruk!… Van de veertien vissen die de boot van binnen zagen zaten er flink wat medium snoeken bij, heerlijk. Nochtans viel er geen lijn in te bespeuren, Jo had er al werpend in de kant op een halve meter terwijl ik al werpend tot op 11 meter ook nog ving… Een dag van tegengestelden, hé Jo! Het was zalig op het windstille water, lekker warm maar niet te heet…

Alzo schreef Bruno op Facebook: “We hadden onze lijst met excuses goed uitgewerkt: teveel wind, op snelheid gepakt door de professionelen, onvoorspelbaar getijde, kwakkelachtig weer,… Maar met improvisatie valt veel te redden. Wat nieuwe stekken aangesneden, wat uit de wind gaan liggen, elkaar wat aangemoedigd om de cameralens compleet te mishandelen 🙂
Zo hebben we toch al de roofvissen kunnen vangen, in al de formaten, 20 in totaal. (Stokvissen niet meegeteld.)
Met Planckie op de boot: altijd een aangenaam avontuur!”

Gisterenavond nog kort gevist en ik waande me eerst in de kleuterklas met een aantal kleine snoekbaarzen… Als laatste aanbeet kreeg ik m’n beloning van de avond, een mooi beest. De foto (van de toevallige voorbijganger) zag er iets beter uit in zwart/wit…

Vermits we met deze seizoensopening niet kunnen deelnemen aan het feest in Nederland bleef het vissen gisteren tot België beperkt. Veel zon, strak blauwe hemel gecombineerd met een lage waterstand en zeer helder water deed de voorspelling uitkomen: weinig actie…
Johan Jespers en ik waren voor dag en dauw op stap in onze Corona-bubbel en hadden een paar leuke vissen voor de hitte z’n aanslag pleegde!…

Jaren geleden was ik met David, Jacques Schouten en Peter-Paul Blommers aan Logh Derg om een goede week te snoeken. Hier en daar hadden we best wat gevangen. Ik herinner me een dag aan Castlebawn Castle waar het de ene dikke na de andere was. Maar naar het eind liep het bijzonder stroef met dagen aan een stuk geen beet. ‘Dan probeer je andere manieren’: zei Jacques droog en hij ging op zoek naar grote verse voorns en zou daar driftend mee vissen, alleen in een boot. We verloren hem uit het oog en zochten ons de ganse dag te pletter naar een mooie snoek… Er toonde zich echter niks, nog geen volger en in de vooravond gingen we terug naar Killaloe op zoek naar Jacques. Eenzaam en alleen lag hij driftend te genieten van deze windere dag. Twee dobbers zeilden monotoom met de boot mee. Hij had ook nog geen beet gehad… maar daar had hij geen probleem mee…
Ik hoor het me nog zeggen: ‘Kijk, hier ga ik er eens ene vange, sé!’ en ik knalde m’n grote shad richting Jacques’ boot. Het ding zonk net naast z’n boot weg en prompt haakte ik daar deze mooie metervis!…
Dat kan alleen met jou, zou Frans zeggen. Te bizar voor woorden…

Out of the blue kwam daar onze Frans aankarren, om efkes op de snoekbaarsjes van het Albertkanaal te tikken. We kregen er wel een paar gevangen maar ze waren erg klein. Lekker bijgebabbeld!

Jespers tikte wel iets héél bijzonders aan z’n kunstaas, maar het schijnt daar vol te drijven… Anderen hebben er meer last van, ik zelf heb er nog geen op gehad! 🙂

Ahaa, nog eens nen dikke snoekbaars vanaf de kant, die was behoorlijk kwaad toen hij er op knalde! Makes my day, samen met vier roofbleien. Alleen ne maat te kort om dat schoon op de foto te zetten!… Flink wat afgewandeld, goed voor mijn corona-buikje!

Sedert we in België na de lockdown terug kunnen vissen is het op de grotere kanalen een feest met kleine snoekbaarsjes, als je deze formaten kan vangen zit je goed!

Vrij taai visweekendje maar een dag op het water is nog altijd beter dan… en zeker met wat op ons af komt…
Blij, zeker blij met deze vette snoekbaars!

Om 2u30 wakker, om 4u30 op, het moet niet gekker worden met m’n slaap… gelukkig kon ik vandaag vissen met Johan Jespers. Een nogal wild plan op die stek, onbesuisd, én mislukt! De vis was er niet, we zagen de aalscholvers vechten om een enkel visje… We waren duidelijk in een lege bak aan het vissen. Na de middag kwam ik met een plannetje om de dag te redden… Op de weg naar huis nog ergens een snoek tikken op groot water, daar waar ik al een jaar of tien niet meer had gevist? Waarom niet? Het voelde goed aan en na een worp of 7 ging het eerste dikkertje er bij mij al aan… Zo deden we nog wat aan stekhoppen en hadden we vrij snel elk onze aanbeten! Heerlijk dagkse, Johan! En dat zonder Kibbeling. Maar nu ben ik echt gekraakt. Amai…

Zo trokken Bollie & Bruno vandaag met de trein de andere kant uit. Parijs (vorige week) was inderdaad wat ver, dat kon dus goedkoper. Voor dag en dauw waren we paraat, om Ciara voor te zijn. In de luwte van wat huizen kwam er hier en daar een snoekbaars boven. Een bevallige Japanse nam een foto voor ons. Toen ze in het engels vroeg wat wij daar deden antwoordde Bruno kurkdroog: ‘Roofvissen’. Dat was meteen verstaanbaar & duidelijk… De foto is helaas maar zozo maar ik heb toch een leuke herinnering aan deze visdag met de Prottenlater van Lier. De resolutie van de foto was zo laag dat het zelfs niet mogelijk was om de achtergrond te blurren! Weer een dag geleefd, zeg maar. De wind viel best mee, uitgenomen die van Bruno! 

Efkes een lijstje afwerken op m’n vrije dag… Tussen Ikea, Coolblue en Delhaize lagen er toch mooi drie snoekbaarzen in m’n net. Happy again! Snel oogsten is altijd plezant. Maar verwar het niet met eenvoudig. De lente mag komen.

Half ziek en eindelijk wat tijd vrij om te vissen… Ik liet me op sleeptouw nemen door Bruno Heremans en hij nam me vandaag mee naar één van z’n geheime stekken! Het heeft geen zin om deze achtergrond te blurren want dit herkent toch iedereen… Naast een mooi aantal snoekbaarzen had ik ook dit flinke baarsballetje… Happy day, én op ‘t onverwacht!
Geestig hé, zo een beetje retoucheren dat het er te dik op ligt…

Tijdens het late najaar was het prima vissen in het Antwerpse!

We waren pas 50 meter ver gedrift als Robby Fish-collega Frans Wijns enig lawaai produceerde, hij had verdorie reeds eentje een oor aan genaaid! We hadden een snoekbaars verwacht maar deze vette baars verbrak Frans’ PR met z’n 48 cm! Héérlijk, wat een begin van de dag! Monter ging hij verder met het bestoken van de kant, je zou voor minder. Even later brult hij: ‘Waaasda, waaaaasdavoriet?’ als ik een prachtige tachtiger over de reling trek. Allebei content dus. Hij slaagt er in om een uur later nog een eigen recordje te breken met een winde van 52 cm. Veel witvissers liggen wakker van dit soort vissen! Well done, Franski. We kletsten handen, zoals mensen die elkaar verstaan & op dezelfde golflengte zitten… Na de middag volgen nog een paar snoeken en een aantal medium snoekbaarzen, met z’n allen echter in de schaduw van deze 3 mooie vissen!

Marc Hoeben schreef het volgende over onze visdag op de rivier. Merci voor de foto’s, Marc!

“Dit weekend stond er een dag vissen met Geert op het programma. Deze dag was al lang gepland, Geert had immers deze week verlof. Het was al zo lang geleden dat we nog eens samen gevist hadden, en het werd dan ook weer een gezellige vanoudse visdag. We hadden geen plannen over hoe en op wat we zouden vissen. Maar Geert had de dag ervoor ook gevist, en een mooie dag
beleefd. Het plan was dus snel gemaakt, we zouden terug naar de rivier gaan.
Zo goed het de dag ervoor begon, zo slecht starte het nu!
Geert begreep het niet, dat het zo een verschil kon zijn. Het enige grote
verschil met gisteren, was de helderheid van het water zij Geert. Gisteren was het helderder, vandaag redelijk troebel. De snoekbaarzen zouden hier toch geen last van mogen hebben? De eerste 5 stekken leverde niets op. Alles wat Geert gisteren deed, leverde nu niets op, dat is ook vissen natuurlijk!
Na de middag keerden het getij en ook de visvangst. We werpten de kantjes uit, en dit bracht vis in de boot. We konden de dag nog goed maken met mooie snoekbaarzen. Het bleef zo doorgaan tot zonsondergang en gingen tevreden van het water. Een afsluitertje in frituur De Wissel maakte de dag compleet. Doen we snel weer over Geert!”

http://www.marchoebenfishing.com/category/visdagen

Small fish versus ‘big man’ Oscar Van Nooten. Merci dat je er gisteren bij was, op deze mooie lentedag 🙂 Ge zijt nog steeds een geweldige inspiratiebron voor mij…

Gisteren gewerkt aan de trailer en een leuke kortsluiting veroorzaakt. De boot stond dus vandaag droog. 🙂 Dan maar een geïmproviseerde visdag vanaf de kant met Frans Wijns! Op de eerste stek stonden een paar locals die ons precies niet graag zagen komen, ze verdwenen snel ‘want ze beten niet’. Ik vond van wel want we hadden er toch wel wat bij elkaar, hé Franski?… 🙂
Frans reed om halfvier al terug naar huis en ik probeerde het dan maar eens aan mijn ‘achterdeur’. Met nog eens vier leukerds er bij…
Twee gevallen van vrij straffe verkeersagressie naar mij toe op de terugweg en ook nog eens een bullebak van antwoord gediend, zoals ik dat nu consequent probeer. Dat zijn ze van mij niet gewoon. Hij vond dat hij dezen braven in de regen maar eens moest beschimpen. Een gevoelig en eerlijk man verdiend dit niet. Was ik een beer als de Jakke geweest dan had ik hem gewoon in ‘t water gekegeld. U was weer een leuke omgeving dus. Het ongenoegen stapelt zich op.

De laatste keer dat ik hier viste is reeds meer dan een jaar geleden en dat was toch weer wennen. Johan Jespers was ‘deckhand eerste klas’ en we hadden afgesproken om eerst wat te vertikalen en nadien te werpen op de taluds. We waren geen 50 meter ver of de eerste snoekbaars diende zich aan, dat beloofde! Er volgden er nog een rits, plus een paar snoeken en een roofblei, het kon al niet meer stuk. Tegen de middag aan zochten we meer beschut water op en toen viel de actie weg. Niet toevallig samen met de stroming… Gezellig, zo zittend in het warme zonnetje maar als ge niks meer vangt dan moet je op zoek. De driftzak bracht soelaas en stond toe om een lange gecontroleerde drift te maken. Dwars over een stek waar ik nog nooit gevist had. Het zag er op de kaart wel erg goed uit. En hop, Johan kon z’n grootste snoekbaars ooit verwelkomen! Het is geweldig om dit met je vismaten te kunnen delen! Hij was er erg blij mee! Je nieuwe hengel, reel en je favoriete Jespiblade-shad 😉 zijn hiermee mooi gedoopt op dit grote water!

Immer positievo Johan Verhasselt was met me mee, een rasechte liefhebber, foto’s maken en het gebral op de social media kunnen hem gestolen worden. Hij vist voor z’n plezier, experimenteert er op los en de rest kan hem geen reet schelen. De boot ligt ogenblikkelijk vol met kunstaas en iedere tien worpen probeert hij iets anders. 😉 Z’n getater is aanstekelijk, allée ‘t is nen toffe maat om mee te vissen.
De dag op zich kon niet somberder en frisser zijn, al m’n foto’s waren plots zwart-wit!… Zoals ieder jaar -met de eerste kou- mispak ik me er aan en was ik iets te licht gekleed, Jo was echter goed voorzien. Opvallend, de kerel vreet zich te pletter, eet zeker vier keer méér dan ik en is toch fit en slank. Ik ben daar jaloers op ;-). Een kwestie van een snelle of trage darm, denk ik…
Het was wat zoeken en de eerste vis, een flinke snoekbaars zette ik achteloos terug. We zouden er geen enkele meer zien, op een paar volgers na. Maar het werd een ongelofelijk baarzen- en roofblei bal, het kon niet op. Het waren niet de grootsten maar de aantallen waren geestig en vrij veel vis werd gelost. We konden ons plezier niet op, als kinderen, je kent het wel! Toen werd het middag en de rovers gingen collectief op platte rust. Wat we ook probeerden, het was over en we hadden net zo goed naar huis kunnen rijden. Maar dan had ik Jo’s gebabbel moeten missen…

Zonder stekinfo en voorbereiding trok team Mario & Luigi naar Open Street Luik… Ik ken Wim Hanssen niet zo goed, dus ‘t was een beetje afwachten. Onnodig. Man, wat kan die man -net als ik- wat afbabbelen! 😉 We hebben ons bijzonder goe geamuseerd en ook nog eens beenhard door gevist, ondanks de brute weersomstandigheden op hoge kades die het secuur vissen bemoeilijkten. ‘s Morgens startte het met pech met een aantal geloste snoekbaarzen en ik troostte me met de gedachte dat ze de maat niet haalden. De minimummaten waren 24 voor baars en 50 voor snoekbaars. Dat is al wat voor een Street en het is ook serieus selectief. Je moet al wat provoceren… Het werd snel duidelijk dat het moeilijk zou worden, maar dan tikte Wim de eerste grote baars aan. Moeilijk gaat dus ook en dan bijten we door, hé!
Het werd vlot middag, uitgewaaid gingen we aan tafel voor een voortreffelijk middagmaal en een dosis courage. De ambiance is daar ongelofelijk goed, een perfect georganiseerd event door USF – United Sport Fishers en het niveau van de deelnemers is hoog.
‘s Namiddags wandelden we de andere kant van het parcour op en omdat de tijd drong om nog te scoren gooide ik het over een andere boeg. Wat nog slaagde ook met een paar hele beste baarzen! Wederom véél gezien, geleerd en goed gevist gezien de mogelijkheden van deze omgeving. De Maas is een machtige rivier, zelfs zonder stroming.
Tegen de locals kan je nooit op, dat is duidelijk.
Toen we de afrekening maakten kwam de prognostiek van Alfred van Camp nog uit ook! Team Mario & Luigi werden 8ste van de 91 ingeschreven teams. Daar kunnen we fier op zijn, Mario!

Gisteren had ik David De Cleen als gast op de boot. Het voorspelde grote gevecht met regen en wind bleef uit en het werd een prachtige visdag, somber en duister. De grotere snoekbaarzen kreeg ik niet gevonden en ook al vertikalend werd er weinig geforceerd. Het grootste deel van de dag stroomde het quasi niet en ik vraag me af wat het gevolg gaat zijn als we na dit jaar nog een droog en warm jaar gaan krijgen… Ieder die zegt dat er geen probleem is met het klimaat en milieu is een onvolwassen onozelaar. Het doorzicht in het rivierwater is fenomenaal. Dat maakt dat je structuren onder water kan zien die anders onzichtbaar blijven en je kan daar je voordeel mee doen. Memoriseren die handel! Wat voor ons best werkte was werpen in het kantje met ondiep lopende plugjes en ander klein spul. We eindigden met 22 vissen op het tellertje en we hebben ons heerlijk geamuseerd. Ik besef dat ik m’n vissen te gemakkelijk terugzet zonder foto’s. Bruno Heremans noemt me nu al Blankie… Kan ik mee leven! Waar ik minder mee kan leven is dat bakbeest van een snoek die ik gisteren een minuutje aan had, de hengel tot het handvat plooide en er rustig vandoor ging om dan te lossen… ‘s Avonds had ik het nog eens voor, waarschijnlijk met een dikke baars… Maakt nie uit, het was weeral een prachtige dag op het water!… Aasjes van dienst: de machtige Fox Slick Shad, River2Sea Biggie Smalls, oude vertrouwde Rapala Fat Rap, de mooie Manolo van Hart en de Spro ASP…
Het klakske van Robby Fish is inderdaad helemaal waterdicht!

Kraakhelder water en quasi geen stroming is net wat je op een rivier kan missen. Ik had er geen goed oog in. Gisteren had ik Robby Fish collega Frans Wijns mee en die stond weer scherp (lees: de ganse nacht niet geslapen van de spanning). ‘Vandaag wil ik een snoek vangen’ zei hij nog. Ik dacht: ‘Als we wat vangen is het al goed’…
Nee, het liep direct los maar niet op de plekken waar ik het normaal voor elkaar krijg. Eens we het door hadden sprokkelden we al werpend her een aantal leuke vissen bij elkaar. Frans is gek op lijstjes en wist trots te melden dat we al 5 verschillende soorten in de boot hadden! Dikke windes, een paar snoeken (ik ving dezelfde twee keer na elkaar in nog geen 5 minuten, een kamikaze!), baars, een paar flinke snoekbaarzen en een joekel van een brasem. Ik was gelukkig met m’n baars van 49 cm! Toen ging de stroming er volledig uit, alsook de stekker bij de vissen. Het duurde flink wat voor het terug afliep en alles wat we nadien probeerden bleef zonder gevolg…
Het roer werd omgegooid, we sloegen aan het vertikalen en er volgden nog een aantal snoekbaarzen om de dag te eindigen! Een kleine twintig vissen in de boot, niet slecht gezien de omstandigheden!… Héérlijke dag, Frans!

De drang na het succesje van eergisteren was te groot. Ik reed gisteren van het werk naar huis en maakte al een afspraak met Johan Jespers om terug te gaan zeebaarzen. We hadden een stek in gedachten waar we beiden nog nooit waren geweest. Het zag er deze morgen inderdaad erg visserig uit met een flinke gang in het water en een mooie keerstroom. Plots zagen we er een flink aantal jagen in het oppervlak. Wat we ook probeerden met sticks, oppervlakteplugjes of kleine shadjes in alle kleuren, op een paar tikken na: niks werkte. Tot er bij mij een oversized popper aan de knoop ging. Ik haakte prompt de eerste… Uiteindelijk had ik er drie op het zelfde aasje, de niet meer verkrijgbare Bubble Popper… Daarna bleef het weer stil. Ook op andere stekken lukte het ons niet meer. We reden naar huis langs een bekende snoekbaarsstek en vingen daar met onze heavy 2 oz. hengels, 45/00 voorslagen, 15 grams koppen nog lekker op een uurtje een snoekbaars of 8 bij elkaar. Daar gaan jullie met al je finesse materialen… 😉 Goe gevist, prima compagnon die Johan, en een lekker visweertje van wat wil je nog meer!…

Johan Jespers sleepte me vandaag mee naar de zee! Geheel vrijwillig was ik te vroeg op post om het weer allemaal mee te maken. Onvoorbereid en rommelig, nauwelijks eten bij en slechts één flesje water! Hahaha, alles te snel in orde gebracht in de hoop op een zeebaarsje. We hebben weer een heerlijke dag gehad. Het begon moeilijk want de eerste stekken -die Johan goed kent- leverden niks op. Er stond nochtans goed stroom maar het leek grauw en levenloos. De steeds dichterbij komende zeehonden niet meegerekend! Ik starte in een soort hondentaaltje een conversatie met een dikke loebas, Johan kwam niet meer bij van het lachen! Gelukkig staat het niet op film. Verdoeme, wat hebben we weer gelachen vandaag hé! Later kwamen we op een voor ons nieuwe stek aan waar het veel dieper was en het wel goed aanvoelde. Ik bleef volhouden met m’n 10 gram op een meter op acht diepte en kijk… het duurde wel een tijdje voor de eerste kleine zich meldde maar ik was er erg blij mee. Klein? Da maakt me nie uit, ik heb nog niet veel zeebaarzen gevangen! De volgende aanbeet, net voor het wegvallen van de stroming, was er een zoals een klap voor je kop. Beenhard. Spannende dril tussen al die scherpe oesters… De dikke vijftiger werd door Johan vakkundig uit het water gelepeld en ik was zo fier als een blauwe pauw!…
Als afsluiter: stoofvlees met frieten in het drukke Wijnegems Shopping Center. Het was een groot contrast, maar het maakte ook duidelijk waarom we met z’n allen gaan vissen…
Geslaagde en geestige visdag, Johan! Merci!

Was iets na vijf al wakker, pffff, suf voor computer gaan zitten… toch maar een paar uur gaan tikken… een tiental aanbeten… uitgewaaid en toch wat zon gehad. Oké, that’s better! Kan ik terug werken!

Lang geleden dat ik nog eens op groot water ging vissen, met het warme weer van laatst had ik geen enkele houvast van waar of hoe… en ik ben er ook niet naar om veel rond te horen. We hebben het geweten. ‘s Morgens konden we baarsjes harken zoveel we wilden (maar ik ben dat rap beu, ‘t is nauwelijks vissen als er geen betere tussen komen). Echter, de snoekbaarzen en grote baarzen lieten zich niet vinden. In de late namiddag had ik kort wat actie met twee dikke windes op een bolle plug en mijne maat David trok nog een sigaarsnoekje binnenboord, ook op een dikke ratelplug. Tja, laat ons zeggen dat we er goed naast zaten, maar wel goed in de zon! David De Cleen had duidelijk wat méér moeten smeren!

Alhoewel competitie niet echt aan mij besteed is -lopende diaree is dan mijn deel- ga ik wanneer het zover is over in een soort kramp-modus: gaan en er nog eens méér voor gaan!
Ik moest tussen heel wat top teams tijdens Open Street Lier 2019 mijn mannetje alleen staan, collega Dirk gaf helaas op ‘t laatst verstek. Ik mocht van Bruno Heremans op m’n eentje meedoen en hoppa…
s’ Middags stond ik op de derde plaats met een zestal mooie vissen. Tijdens de korte namiddag loste ik er nog twee en werd er nog eentje bij gevangen. Ik had voor de kleine baarsjes moeten gaan maar daar had ik geen zin in. Strandde uiteindelijk op de zevende plaats, waar ik bijzonder mee tevreden ben! 😉 Er werd door iedereen mooi vis gevangen en we kunnen terugkijken op een mooie visdag, wel een hele natte! Geradbraakt in de rug (door een verkeerd stapje) en doorweekt tot in de onderbroek (door de regen 😉 ) toog ik huiswaarts om nog in alle rapte het gerief voor vandaag in de wagen te proppen, terug barbelen zoeken!

En zo stond ik gisterenavond aan het zoute water met Johan Jespers, op zoek naar een zeebaarsje. Niks gezien, buiten een hoop spiedende zeehonden en duikelende bruinvissen! Na de regen voelde het daar heerlijk gezond aan. Je hoeft niks te vangen om toch intens te genieten.

Gisteren had ik Bruno Heremans nog eens op sleeptouw! Hij stond zowaar nog scherper dan de vorige keer en ik voelde me een vod met slaaptekort. Het resultaat was er naar, in combinatie met een sterke stroming en dito wind! Goed in vorm viste hij me compleet naar huis met z’n kleine kunstaasjes en mooie techniek. Ik bleef stug volharden met mijn wat groter aas maar de snoekbaarzen deden het niet goed. Was het de 24 graden watertemperatuur of het rare getij? Ik weet het niet. Bruno had een mooie, helaas magere, 48 cm baars en dat maakte z’n visdag helemaal af! Als die ook nog eens van een nieuw gevonden stek komt is dat top! Tegen de avond kwam er een bijtmomentje voor mij, waar ik me nog efkes kon in uitleven. Joehoe! Op z’n minst 35 vissen in de boot, grotendeels voor onze Mista B. Zalig dagske weeral, met een lekkere temperatuur maar de zon en de heftige wind heeft me compleet gesloopt, ik voel het een dag later nog altijd. Oh ja, da’s just, ik had ook nog een baby-meervalletje… wat een slijmsnotter is me da zeg!…