Marleen en ik gingen deze keer op vakantie naar een iets minder bekende plek in Denemarken. Niet echt een visvakantie maar de hengels had ik natuurlijk bij! De felle wind zat me echt tegen om comfortabel met de vlieg aan de slag te gaan en de stekken waar ik uit de wind kon vissen waren niet van de beste. Nu, het vissen op groot en onbekend water -waar het internet niet van vol staat- is niet zonder enig risico. Je loopt al gauw tegen je eigen grenzen aan. Geen boot nog bellyboat die je helpt om bij de vis te geraken. Als je tweehonderd meter uit de kant nog altijd kan verder waden (en verderop geen diepte ziet, ook niet links en rechts) dan weet je dat je een speld in een hooiberg zoekt. Geen jagende vis te zien, weinig plantengroei, troebel opgeweld water met veel drijfwier… Ik liet de snoeken dan maar letterlijk links liggen en ging op zoek naar zeeforel. Op één geloste zeeforel na werd dit niks. Ik was er zeer blij mee geweest! De laatste dagen ging de wind wat liggen en kon ik ook betere stekken bevissen en toch nog wat snoeken vangen. Eén daarvan kwam na de aanslag pijlsnel op me toe gezwommen en ging als een raket tussen m’n benen door, richting kant! De vliegenlijn siste als een slang door het brakke water. Als je daarbij tot je middel in het water staat moet je echt moeite doen om je hengeltop héél te houden, hoor! Verder hebben we zoals weleer uitstekend gegeten, gewandeld en gewoon genikst! 🙂

De laatste week van het roofvisseizoen was de eerste keer dat ik daar voor een weekje vrij nam. Normaal gezien laat ik dit aan me voorbij gaan gezien de drukte op het water. De uitnodiging van Tim Coen om een weekje bij hem aan het water te logeren kon ik niet laten liggen en we hebben er ons prima, werkelijk prima, geamuseerd! Nochtans begon het slecht omdat de koppeling van de auto stuk ging en ik me moest laten ophalen, boot incluis. Merci, Timmeke!
De eerste dag visten we voor ons beiden op een nieuw stuk water en dat ging opperbest. Ik vond vrij vlug een paar structuren en daar kwam met regelmaat een mooie snoekbaars vandaan. Wel onozel dat ik een vis -die op z’n minst ver in de zeventig was- tijden het meten overboord liet gaan. Stom.
De tweede dag stond in het teken van snoek. Samen met Dirk Nuyens deed ik een kilometers lange drift op een prachtig talud. De sterke Oostenwind zat precies goed en met behulp van driftzak en electro konden we sterk vissen. De ene beneden het talud, de ander bovenop. Groot aas, klein aas, het mocht niet baten, ‘s avonds waren we afgepeigerd en hadden nog niet eens een volger gehad! Jammer. Ik kon wel nog ‘de eer redden’ met een mooie baars.
Op maandag en dinsdag was Robby Fish collega Frans Wijns bij mij op de boot. Deze twee dagen zal hij zich niet betreuren want hij ving een paar hele beste snoekbaarzen, tevens ook zijn personal best! ‘s Morgens vroeg hadden we bvb. enkele tachtigers op een paar minuten tijd. Tim deed mee want die had er in de middag ook één! Een prachtig moment als je deze werpend kan vangen.
Die nacht was ik om 4 uur wakker en lag te piekeren of ik ze eventueel ook met de vlieg zou kunnen vangen. Deze trage presentatie bleek een winner want de weinige vissen van deze dag kwamen aan de vlieg. De eerste was een beuker en je kan aan m’n lach zien dat ik er waanzinnig blij mee was!
Op woensdag gingen Tim en ik samen op stap in zijn boot. Die heeft wat meer plaats om alle hengelstuff mee te nemen! 😉 Felle wind en bitter koud, de vangsten waren benedenmaats en het vele zoeken en verkassen werd niet echt beloond. In het café werd nieuwe moed gegeten en gedronken.
Donderdag was voor mij de laatste visdag en die was werkelijk bloedheet. De warmste maartdag ooit, denk ik. Ik had deze dag Dirk Gods van SPRO te gast. Gezellig, dat wél, maar vangstgewijs konden we er naar fluiten. s’ Morgens tikte Dirk een leuke snoekbaars aan maar dan bleef het al vertikalend -op een paar missers na- akelig stil. Dan maar een aanpassing van het plan en met behulp van de driftzak visten we een prachtig plateau af. Een nieuwe stek en een paar features die ik nog niet kende. Dirk had geluk met een dikke blauwe snoekbaars maar ik bleef visloos.
Op donderdag avond werd ik opgehaald door Stijn en Helena en geraakten we met de trailer ook nog heelhuids thuis! Nu is het wachten op de nieuwe wagen. De Nissan XTrail van Marc Hoeben, the Famous Perch Car is de mijne!
Als ik terugkijk op deze visweek is de conclusie: prima gezellige week in machtig gezelschap, een rits stevige vissen, en vooral goed eten en drinken. Wordt vervolgd!

Een tijdje geleden trok ik met veel goesting voor de eerste keer dit jaar naar het grote water in Nederland. Toevallig belde Jo de avond voordien. Of ik soms niet ging vissen op m’n vrije dag? Die kon dus gelijk mee. De bedoeling was om de snoekbaarzen te zoeken op de ondieptes en eventuele paaiplaatsen. Dat viel wat tegen en ik kon het aan niks anders wijten dan het extreem heldere water in combinatie met de felle zon. Voor Jo was het de eerste keer op dit ruime sop en hij was een beetje onder de indruk, ook van de helderheid. Hij dacht namelijk dat ik geregeld zou vastvaren op de stenen onder de boot. Nochtans hadden we soms gemakkelijk drie meter water onder ons…
Er was een 3 Bft voorspeld met windstoten tot 5, maar dat werd het niet, het was erg kalm, zelfs een beetje té.
We zochten eerst het ondiepe af en daarna gingen we aan de slag met groot aas boven diep water. Dat gaf niet direct resultaat en we richtten ons terug op het ondiepe. Met kleine plugjes, de Biggie van River2sea in dit geval, ving ik een prachtige volle baars, vrij vlot gevolgd door twee medium snoeken. Jo bleef op z’n honger zitten, wat hij ook aan de speld ging. Ver in de middag kwam dan z’n eerste vis op de Ikuru van SPRO, al direct een verbetering van zijn persoonlijke record baars! Blij dat ‘m was!
Tegen de avond verspeelde hij nog een snoek. Dat was de actie op deze zeer aangename dag op het water! Groot jolijt!

Wat een bizarre dag. Kou, wind, motregen en van ‘s morgens tot na 15u totaal geen actie. Vertikaal vissen op z’n taaist. In het laatste visuurtje ging het toch plots aan het rollen en hadden we vlot nog negen vissen. Deze zeventiger was de mooiste, voor Johan Verhasselt! Zijn we vandaag niet gebruind, dan zitten de longskes toch vol zuurstof!

Dat Oscar (laat ons hem mijn hengelsport-vader noemen) nog altijd herstellende is van een zware operatie kon gisteren de pret niet drukken op de boot. Soms is het samenzijn met vrienden belangrijker dan het resultaat op zich… Hij ging mee vertikalen en kocht er zelfs een nieuwe St. Croix Legend voor! Direct van het beste wat je hiervoor kan gebruiken. Hij had de techniek snel beet en ging subtiel aan het vissen. Het werd een gezellige, warme dag vol praat. Helaas, de snoekbaars lag hier volledig stil en we moesten het met erg weinig stellen. Al was het een kleintje, Oscar Van Nooten was erg blij met z’n eerste!…

In de late namiddag nog efkes gaan vissen. Sta je eerst rustig tussen het vuil aan een oude kaai. Iemand tikt op een raam en wuift me weg. Hij wil niet dat ik hier vis. Ik haal m’n schouders op en schuifel verder. Een uur later roept er iemand op een bijzonder platte manier dat ik op deze -en andere- stek niet mag vissen. Was ik al ‘pissed’, dan nu helemaal! Hij blijft maar doordrammen en ik vraag hem wie hij is en wat hij daar doet. “Ik werk hier”: antwoordde hij. Het enige wat ik kon uitbrengen was: “Waarom doe je dat dan niet in plaats van iemands dag te verkloten?”.
Ik heb nu wel genoeg van die mooie mannetjes in Antwerpen Big City, tussen al hun vuil.
Ik reed dan maar ergens anders heen. Daar werd ik aangesproken door een ‘donkere’ sympathieke vrouw die wilde weten wat ik daar deed en of daar ook iet zwom. Was niet moeilijk want ik ving net een snoekbaars (geheel toevallig, hé).
Ik zei haar dat ik het nu wel gehad heb met de Antwerpenaren en het gesprek ging al vlug over de kerel aan het roer, die met z’n holle ogen. Toen zei ze: “Ik woon in Borgerhout, ik heb alleen last van de vuile lucht” en ze lachte nog eens. Vandaag toch nog één toffe mens in Antwerpen!

Misschien niet verkeerd als wallpaper op je computerscherm.
Free download – 1920x1080px.

Dit najaar werk ik samen met Frank Anrijs van Yggdrasil (didactisch-ecologische ontmoetingsplaats voor permacultuur of duurzame landbouw) aan een boek over hoe je het best en eenvoudigst aan Natuurlijk Moestuinieren doet. Eén en ander heeft veel voeten in de aarde want een turf van iets meer dan 250 pagina’s maak je niet zomaar, ook al lijkt dit misschien zo. Illustraties en layout beperken mijn vistijd maar ik heb weer al veel bijgeleerd over wat er nog beter kan in onze eigen moestuin!
Hieronder een impressie van een paar korte uitstapjes tussendoor, een polderdagje met Gust Florus en een paar keer weg met de boot met Frans Wijns! Met de collega’s van Robby Fish!

Ik was een paar dagen te gast bij Tim Coen! Laat dit nu net de warmste septemberdagen ooit zijn. Lekker in de boot, ja, maar voor het vissen niet best! Dirk en Frans, mijn collega’s bij Robby Fish kwamen ook een dag meevissen en ze waren er al voor dag en dauw. Iedereen had erg slecht geslapen. Dirk stapte op bij Tim en Frans ging met mij mee. Ik besloot om met klein kunstaas te werpen omdat Frans nogal tuk is op een grote baars. Lang hoefden we niet te zoeken, Frans had al vlug een leuke vis te pakken! De volgende stek bracht me in de eerste worpen al een héle mooie Baars, op de Rigwalker van River2Sea. Frans slikte twee keer bij het zien van dit bakbeest. De grootste gestreepte rover die hij ooit zag. 50 cm op de kop, niks meer, niks minder. Wel erg mager. Op één na mijn grootste baars én blij… Kort daarop ving Frans een mooie baars, voor hem een PB! Er volgden een paar lossers en rond de middag tikt hij nog een snoek aan. Op groter water vallen deze sigaren al gauw ‘klein’ uit maar alweer: voor Frans’ z’n tweede snoek ooit en alweer een PB! Tof, ik wasblij voor hem!
Bij Team Tim was de grootste snoek achterin de negentig, dat is al beter! Al bij al vielen de vangsten qua aantallen tegen, het erg warme september weer is de grote schuldige. Nadien deden we een stevig terrasje met straffen Triple en een Seef of een Skuumkoppe uit Texel… Viel allemaal in de smaak!
Gesloopt kroop ik in bed om de dag nadien nauwelijks in staat te zijn om me te concentreren op het water. Ik viste de ganse dag zonder een aanbeet. Wel had ik een volger van een hele grote snoek, ik bestookte de stek op verschillende tijdstippen maar de vis liet zich helaas niet meer zien. Toen ik Tim en Dirk tegen kwam aan de andere kant van het grote water bleken deze redelijk wat actie te hebben en kwamen er meerdere vissen na elkaar boven op dezelfde stek. Plezant! Ik had er mijn eerste aanbeet van de dag en kon een 90 cm snoek landen. Tim filmde alles van begin tot eind. Deze vis maakte mijn dag ietwat draaglijk. Dirk kreeg op dat moment een dikke metersnoek aan de lijn die zelfs uit het water kwam. Na een zware dril maakte het beest helaas komaf met de fluorocarbon onderlijn…
Gisteren zaten we voor dag en dauw op het water, lekker en zalig zo vroeg. Maar twee uur later was het terug in de bakoven… wat was het heet. Ik ging op zoek naar nieuwe stekken. Klein kunstaas bracht me niks en ik schakelde over op een grote Bulldawg. De allereerste worp was goed voor een medium snoek. Honderd meter verder had ik er nog eentje. Plezant maar je word er moe van. Smijten met zwaar kunstaas is niks meer voor mij. Dan ging ik op zoek naar nieuwe vertikaal-stekken, het duurde even voor ik wat had, het ligt niet voor het rapen op een paar duizend hectare. De eerste tik kwam van een erg mooi en keihard talud. Een mooie 73 kwam luchthappen. Nog eens over dit talud en alweer een tik, een iets kleinere snoekbaars dit keer…
In de middag hadden we afgesproken om vroeg te stoppen, om alweer vroeg aan tafel te kunnen. Ik kwam net niet te laat op de afspraak en de rest van de dag zaten we met Tim’s ouders, z’n broer en Dirk onder de paraplu in de schaduw. Ouf, brengt nu maar een Skuumkoppe want daar was ik aan toe!
Tim, nog eens merci voor de uitnodiging, voor het leuke gezelschap én het toffe huisje!

Een aantal beelden van de laatste weken… Het warme weer zorgt voor watertemperaturen rond de 24 graden, nefast voor de goede vangsten.
Niet te min toch een paar leukerds…

Nieuwe Momoi 6/00 op de vertikaalreeltjes…

Met collega Frans op snoekbaars…

Collega Frans Wijns doet ‘t niet slecht!

Marc Hoeben in actie!

Dichterbij huis, op de Salt Shaker.

Bloody hot outside, bloody hard take!

Mijn nieuwe Greys GR70 Salt #10 in actie…

Even bijkomen…

Tijdens tuinwerken de sikkel in m’n hand gezet, schade valt mee!

Eén van het ondiepe…

Niet zo gemakkelijk als ik dacht, filmen met de GoPro. Een voorlopige steun vastgemaakt aan de zijkant van de boot, het is nog niet stabiel en de plaatsing kan ook beter. 🙂 Ik wil meer gaan filmen, handig als je alleen bent, maar ik wil wel m’n stekken beschermen. Met een GoPro heb je zo’n wide view dat alles zichtbaar word, en dit wil ik niet.
Er is dus nog werk aan een goede steun! Verder tijdens deze regenachtige dag: actie genoeg met 21 snoekbaarzen in de boot, waarvan 3 zeventigers. Dan neem je er de regen met plezier bij! 🙂

Gisteren zaten we met de mannen van Robby Fish op het grote water. Dirk Huyghe was met mij mee en onze flink zieke Robby zat op het drijvend slagschip van Tim Coen. Wij kozen vooral voor het werpen met de kleine Rigwalker van River2Sea en dit toppertje bracht ons wel wat! Dirk wilde zo graag z’n eerste snoekbaars van uit de boot vangen en dat was gauw gepiept met een héle beste. Ik was blij met een baars van 49 cm en er kwamen nog een paar mindere goden in de boot. Tim en Robby hadden 2 snoeken aan boord gehad. Qua vangsten werd het tegen de middag erg taai en toen de wind aantrok was ‘t niet meer te houden en hebben we het besloten op café. Net thuis vóór de voetbal. 😉

Een impressie van onze vakantie: rust, stilte, natuur en een beetje vliegvissen op snoek…

Deze namiddag een rustig momentje met Marc Hoeben, beetje streetfishing om z’n nieuwe materiaal te testen. We reden naar het kanaal wat bekend is van de Streetfishing wedstrijden, je kan er gemakkelijk wat baarsjes tikken. Groot was de verbazing toen ik merkte dat het water nog helderder is geworden in de voorbije jaren. Ontmoedigend, een fles Evian is er niks bij. Je zag quasi tot de overzijde alles liggen! Geen baarsjes te vinden en dus geen tijd verliezen, andere stekken. Later arriveerden we zowaar op de meest plat geviste stek van België en er lieten er zich nog een paar strikken. Gezellig, dat wel, maar ik heb het daar nu wel gezien. ‘Allen op een rij’, da’s niks voor mij.

Plots had ik het in mijn hoofd om het eens op meerval te proberen, het weer leek me ideaal en the feeling was ok! Met een tachtig-grammer is het leuk werpen met de Art-baits – Fishkix Creepers. Ik zie deze lui zwemmende shads graag bewegen. Zou er zelf in bijten, begot! Je kan dit kunstaas gemakkelijk hoog binnenvissen maar evengoed laten afzinken en de diepere plekken uitharken. Hier in de buurt weet ik meerdere stekken waar er meerval ligt, het is dus kwestie van wat vol te houden. Deze eenvoudige poging op zondagmiddag lukte niet, veel licht en veel doorzicht in het water. Ik kan me niet inbeelden dat een meerval er happy van word. Ik kom terug in betere omstandigheden maar de vier (medium) snoeken die ik had zien me liever niet terug!

Voor het onderwaterleven zijn deze exotische grondels nefast, ze zijn erg grondig in het opvreten van alle kleins onder water. Het mag dan een goed aasje zijn voor andere rovers, toch vrees ik dat deze kleine visjes zwaar gaan wegen op het weinige broed dat onze wateren ieder jaar voortbrengen…
Maar, ‘t zijn wel prachtige visjes, toch?

Daarnet lekker kibbeling gemaakt met de allerlaatste stukjes vis die ik nog over had van de Noorwegen trip met Robby Fish… Gesmaakt heeft het! Ook nog aan de afwas ontsnapt door efkes te gaan peuteren langs niet zo platgetreden openbaar water. En kijk, er kwam een mooie piepen in het laatste zonlicht!

Vandaag gewerkt aan de boot en toch nog een uurtje of twee over vóór het avondeten. Streetfishing in Belgium dus! Naast een leuke snoek (op 17/00 fluorocarbon) en een snoekbaars maakte een baars van 44,5 cm m’n dag af! De Rockvibe 3′ van Reins deed het goed! Met de Shimano Diaflash AX Light in combinatie met een Aernos 1000, van bij Robby Fish natuurlijk!

Korte streetfishing uitstap met onze nieuwe collega Frans Wijns. Niet veel speciaals, hier en daar een visje. Tot ik hem aanraad om z’n shadje in een welbepaald hoekje te laten zakken. Op dezelfde vierkante meter ving ik al een paar hele mooie vissen… Frans laat zakken en gaat vrijwel direct in de clinch met een zich fel verwerende tegenstander. Dat moet wel een flinke snoekbaars zijn want z’n Daiwa hengeltje plooit tot het handvat. Een erg grote brasem komt boven. M’n schepnet ligt overvol, een héérlijke vis! Dat ik -een half uur later én in België- twee snoeken in evenveel worpen vang is slechts bijzaak, deze brasem stal de show!

Ik deed ons -ondertussen jaarlijkse- uitstapje met Mathis Ostyn en dat begon ‘s morgens wel erg zonnig maar was qua vangst op z’n minst gezegd triest. Tot na de middag geen vis in de boot. Scherp vissend over waypoints op micro stekjes bracht plots wél actie en het lukte om de dag om te buigen in een succes. De St. Croix stokjes plooiden weer fantastisch! Mathis had nog maar één keer gevertikaald op snoekbaars maar was scherp mee in wat ik hem trachte uit te leggen. De eerste keer ‘taludje af met flipping techniek van de Abu Blue Max’ bracht hem instant een mooie van 75 cm! Visdag geslaagd, als je de jeugd zo kan steunen! Niks zo tof als een jonge gast die breed lachend zit na te genieten van een prachtige vangst!

De laatste dag van het seizoen kon ik nog eens mee met Marc op baarzenjacht. Op z’n website www.marchoebenfishing.com doet hij het verhaal. Merci, voor de foto’s é de tekst, Marc!

“Nu River2Sea Europe ook verkrijgbaar is bij Robby Fish had deze laatste visdag nog een extra doel. Geert Vandeplancke was nog eens graag mee op baarzenjacht geweest, en deze laatste dag moest het worden! Een ideaal moment om wat productkennis door te geven aan Geert!

De laatste weken heb ik wel mooie baarzen gevangen, maar het was steeds zeer moeilijk. Zoals je in de vorige verslagen kan lezen zaten ze niet op stekken die ik anders bevis. Zoeken was de boodschap, en om dit snel te doen zouden we gaan trollen. Targetdiepte is 4m, maar ik ga zigzaggen over 5 tot 3m. De Goon is een plug die je hiervoor goed kan inzetten, ze is zeer snel aan te passen aan de dieptes! De Biggie gaat aan de bijhengel en zal tot zijn recht komen als we over de 3m passeren.

Ik zou beginnen waar ik twee weken voordien goed gevangen had, echter deze keer zaten ze er niet! Dit belooft niets goed, er zal moeten gewerkt worden Geert! Dan maar verder zoeken. De randen van ondiepe platen zoek ik af naar plantenresten, eens je die gevonden hebt is er veel kans op baars.
Ik heb het nog maar net gezegd tegen Geert en de eerste baars meld zich aan! Een mooie 49.5cm. Ik maak een ommekeer om te kijken of er nog baars zit, en ja hoor de volgende is voor Geert. Nu gaan we de stek werpend bestoken, maar dit levert niets op. Pluggen, ratelaars en shads kunnen niets verleiden. Als ik Geert vertel dat je al trollend over de stek wel terug succes kan hebben kijkt hij me verwonderd aan! De stek is minuscuul uitgevist en we hebben geen enkele aanbeet gehad. Ik start de boot en zet terug aan, en meteen is het terug raak! Meermaals heb ik dit meegemaakt!
We vissen de rest van de dag op deze manier verder en er komen nog een paar mooie vissen boven water. Ik kan Geert nog wat mooi kunstaas laten zien en geef er wat productinformatie over. Het slechte weer dat ze hadden voorspeld lijkt aan ons voorbij te gaan en het werd een mooie laatste visdag van dit seizoen.

Het zo goed als ganse assortiment van River2Sea is nu ook verkrijgbaar bij Robby Fish.

One Life, Enjoy It!”

Op stap met Dirk Gods van SPRO. Zeer toffe dag met een nimmer zwijgende gast op de boot. We zaten goed in de beet toen Dirk wat weifelend vroeg of zo’n mini Floating Flapper van 11 cm geen goed snoekbaars aasje zou wezen. Ik teste het direct door er eentje te riggen. Dirk draaide het hoofd en ik was er al eentje aan het drillen! Dit aasje is zondermeer goedgekeurd want er volgden er nog vele… We sloten de dag af met 23 vissen, deze was de grootste met z’n 74 cm…

Als je in een hengelsportwinkel werkt kom je ook in contact met leveranciers en hun vertegenwoordigers. Dirk Gods is de man die altijd bij Robby Fish langs komt om onze bestellingen bij SPRO op te nemen. Een hele rustige en aimabele man die laat uitstralen dat hij nooit last van z’n zenuwen heeft. Rustiger kan echt niet. Ik mag hem graag, zo iemand die geen woord te veel zegt en wat hij zegt houdt steek. Vorig jaar waren we al eens samen in de polder gaan snoeken en nu was het toevallig weer eens tijd om samen te vissen. Vertikalen op snoekbaars, want dit had Dirk nog maar één keer gedaan.
Veel wind en dan nog eens vol uit het noorden, niet de beste omstandigheden. Maar, een afspraak staat en we gingen vissen. Op de eerste stek duurde het veel te lang voor ik beet kreeg en ik wist na een kwartier dat het een taaie dag zou worden. Gevoel werd bevestigd en we dwaalden van stek naar stek. Hier en daar werd een snoekbaars getikt maar veel was het niet.
Geen erg want Dirk is een babbelaar en hij vroeg honderduit hoe ik mijn vertikaal visserij beleef en aanpak. De dag was zo uitgebabbeld!
We gingen eens kijken op een nieuw stuk water of er daar geen interessante stukken met grotere dieptes aanwezig waren. De dieptes vielen wat tegen maar de stek belooft door z’n structuur voor de lente en zomermaanden!
Op de terugweg viel ik zonder benzine. Nochtans was de tank (volgens het metertje) halfvol. Hoogst waarschijnlijk is het stuk. Het laatste eind deden we het op de kracht van de fronttroller en er werd zowaar nog een vis extra gevangen op een plek waar ik het niet verwachtte.
De vangst viel een beetje tegen, zeven snoekbaarzen is niet veel. Sommigen zijn hier al heel blij mee, dat besef ik ook. Een heerlijke dag met Dirk Gods. Hij deed me aan de helling enkele Mechelse Carolussen kado, die gaan smaken!

Het is 05.30 uur en Tom en ik kijken wat vreemd rond. Volgende week is het WPC en er staat letterlijk geen enkele trailer op de parking. Behalve de mijne dan. Waar zitten de “matadoren” dan? Bang om elkaar stekinfo te geven? Ook goed, dan hebben we de put voor onszelf. We komen van gans de dag hooguit twee andere boten tegen.

De anderen hebben ongelijk want we vangen een zak snoekbaars bij elkaar. Het lijkt wel een forellenput, precies of ze uit dezelfde mal komen, allemaal de 60 voorbij maar geen enkele die de 70 haalt. Er komen nog 5 baarzen voorbij maar met enkel twee snoeken, zijn de groenjassen vrij kalm. Tenzij ze elders anders zitten. We denken te weten waar, en de laatste vis van de dag bevestigt ons vermoeden. Tom hijst een bak van 113 in zijn handen, zijn 5^e meter sinds de opening. Goed bezig, die jongen!

Luc Van Litsenborg

“Beetje dooie boel hier op de pagina van Luc”, zal de lezer gedacht hebben. Niet onterecht, want de eerste helft van het jaar kon ik geen vin meer verroeren, laat staan gaan vissen of stukjes schrijven. Nooit gedacht dat een rughernia een mens zoveel pijn kon bezorgen. Ze hadden me desnoods zonder verdoving mogen opereren, al mijn geheimen had ik prijs gegeven om ervan verlost te zijn. Maar dat een rughernia iets anders is dan een nekhernia, ook dat heb ik gevoeld. Een paar maanden verplicht op een houtje bijten terwijl de opening op je af komt, dat was een kwelling. Maar het kon nog erger.
Want mijn vader viel plots ziek, en zes weken later was hij overleden. Dat was een roller coaster die ik eigenlijk niet kon hebben. Duty calls en we deden wat we moesten, en de vrijdag voor de opening is hij begraven. Om maar te zeggen, de opening op zaterdag 30 mei heb ik, voor één keer, met plezier aan me laten voorbij gaan. Ik was dringend aan wat rust toe en die zaterdag heb ik aan zee krabben gevangen. Ik paste voor de Predatortour en Tom en Ivan deden het met hun derde plek prima. Luc Coppens en Jeremy Staverman waren ditmaal de betere.
Onkruid vergaat niet, en vrijdag 12 juni kon ik bij Tom aanschuiven, en deden we een dagje op het “putje dat we intussen zo goed kennen”. Klote put voor de één, femme fatale voor ons beiden. Met de jaren kennen we haar grillen en grollen, en worden we doorgaans goed beloond. Elk tussen de 10 en 15 vissen per dag, maar dan echt mooie karaktervissen.
Zo ook vrijdag. ’s Morgens moesten we wat zoeken, maar tegen negen uur hadden we vis gevonden. Tom ving een reeks snoekbaarzen en snoeken terwijl ik uit alle macht mijn broek probeerde aan te houden. Die paar maanden inactiviteit lieten zich gevoelen, ik kwam er niet aan te pas. Daarna herpakte ik mij, en kon ik een wondermooie 87 snoekbaars het net laten inglijden.
Na een middaguiltje vielen we weer op een groepje, en kon ik eindelijk tot de 50-tiger club baarsvissers toetreden. De vis zag er niet uit, mager en lang, maar hij ging over het 50 streepje. Het zonnetje scheen, er waaide een leuk windje, en we vingen leuk vis. De Man van Boven had duidelijk begrepen dat hij bij mij in het krijt stond. We maakten de avond af met nog een reeks snoekbaarzen en snoeken, en om middernacht viel ik als een blok in slaap.
Zondag deed ik het nog eens over met Ludo. Zelfde verhaal. Pure fun, Ludo zette zijn PR snoekbaars scherper op 75 en ik ving een snoekbiels van 114.
We zijn terug aan het vissen, en het voelt heerlijk. Waw!

Luc Van Litsenborg

Iedereen kijkt er reikhalzend naar uit. De opening van het nieuwe roofvisseizoen tijdens het eerste weekend van juni! In Nederland werd de laatste 2 maand niet op roofvis gevist, wij Belgen hebben daarin iets meer geluk. De Belgen moet dan weer rekening houden met erg wisselvallige resultaten.
Op zondag trok ik dus met Fons naar de rivier. De Wet van Murphy zorgde er voor dat deze startersdag al vlug in het honderd liep. Sta je in Nederland aan de trailerhelling en constateer je dat het slot nog thuis op de oprit staat. Vergeten! Kunstgreep en camouflage moeten er voor zorgen dat deze homp staal vandaag niet gestolen word. Ik heb er geen goed oog in maar laat het idee los. Eens de boot op het water merkte ik dat de batterijspanning nihil was. Alles was eergisteren opgeladen en werkend, nu niks meer… Dan maar verder met enkel de buitenboordmotor. Och, wat mistte ik de frontroller en z’n ankerfunctie… En dit net op zo’n winderige dag!…
Er stond een prachtige stroming en niet al te troebel water. Leek me ideaal. Nochtans was het eerst krabben voor een vis. Tot ik er twee na elkaar ving tegen een wierbedje op nog geen meter water. Dit werd dan het plan voor de volgende uren, op ondiep water werpen met m’n nieuwe shadjes van Ecogear. De BALT deed het erg goed en resulteerde na wat geconcentreerd gepeuter in een paar beste snoekbaarzen. De mooiste was 78 cm. Bij Fons bleef het stil. Was het nu omdat hij met groter aas aan de slag was, of gewoon toeval?
Ondertussen begint het te motregenen om niet meer te stoppen… Het werd tijd om iets anders te doen, misschien wat vertikalen in de volle stroming? Ik vond de meeste vis op 4,5 à 5,5 meter waterdiepte. En kijk, al na een tiental minuten knalt er een grote snoek op m’n kleine Salt Shaker. Er ontspint zich een pittige dril want het beest weet echt van wanten! We meten ze uiteindelijk op 109 cm. Ik blij! We vertikalen nog verder en ik hark er nog een snoek uit maar deze is heel wat kleiner. Fons schiet in een schaterlach als hij even later een mini-snoekbaars aantikt, hij heeft vandaag echt geen geluk. Het is ook wel eens anders, hé Fons…
Uiteindelijk doen we nog een paar nieuwe stekken aan, standaard stramien van een visdag bij mij. Dan leer ik hopelijk wat bij. Fons vangt nog en paar mooie baarzen, de grootste was 47 cm. We eindigen de dag met 12 vissen, uitgewaaid en content voor onze eerste roofvisdag! De trailer staat er gelukkig nog, dus we geraakten nog thuis ook!