Typisch. Een zondag met weinig vooruitzichten. Naar Nederland mogen we niet en hier ligt het vrijwel overal dik met ijs… Marc belde daarnet nog en we klaagden wat af. De vissende Belg is goed gesjareld met dit voorjaar. Onze boten staan dus nog een tijdje stil. ‘En wat moeten we hier in godsnaam in de buurt gaan aanvangen, als er iets uitkomt dan zijn het kleintjes’… Wat later sta ik dromend in m’n vijver te turen (vissers doen dit nou eenmaal) en ik besluit om toch nog een uurtje te gaan. Beter niks vangen dan in slaap vallen in de zetel. En kijk, ik werd beloond met een hele beste voor ons kanaal. Het is een wondere wereld, de wereld van de snoekbaars. Die hem doorheeft, die liegt.