Op aandringen van Marleen zaten we vandaag terug in de Ardennen. Een goei zeteltje, smakelijke pick-nick, rust en een goed boek, en ze is zo gelukkig! Ze vond het alleen niet zo tof om met al het materiaal zo ver te sjokken om op m’n -alweer nieuw gekozen stek- te komen…
Ergens halverwege merkte ze op ‘dat het hier wel mooi zitten zou zijn, lekker zicht en wat schaduw’… Ik kon haar gelijk geven, het was tof, maar voor een visser is dat van geen tel. Oké, zei ik, dan geven we het een kans! Een uurtje en we zijn weg!
Een half uurtje later kreeg ik zowat een dubbelrun die chaotisch eindigde!… Goed gestart en in plaats van het verderop te zoeken zou ik het relax tot ‘s avonds uitzitten op deze plek. Acht barbelen, drie lappen van brasems en twee geloste vissen later was ik helemaal klaar voor de pizzeria!
De grootste was 67 cm. Dat barbeel vissen is echt iet voor mij, zoeken én vinden, je hebt wat gevoel nodig om ze te vinden en zo doe ik het graag. Niet te theoretisch. Allé hop toegegeven, deze stek heeft Marleen de Wilde gevonden, hé! Wederom een zaaalig dagske vakantie!