Ouf, ik ben zondag 19 maart voor een eerste sessie uitgepakt op het Fort van St. Katelijne, het was ‘s smorgens flink koud in die flauwe mist en het kille briesje. Dat briesje stond de verkeerde kant uit, vond ik, dus dat stond me niet echt aan! De watertemperatuur was op 50 cm diepte en 2 meter uit kant net 5 graden… Ik had het iets hoger verwacht.
De drie hengels lagen algauw strategisch geplaatst, twee ervan op de bewezen hotspots van voorjaar 2005, en één hengel op een nieuw gekozen plekje ergens tussenin. Het bleef stil tot rond de middag maar net voor de zon door de wolken piepte kreeg ik een vlugge zakker op notabene de nieuwe stek. Ach leuk, maar ‘k was wel gigantisch te laat wegens een hete koffiemok in de ene en babbelde gsm in de andere hand. Na het aanslaan voelde ik wat takkerij en de vis schoot te vlug los. Blijkbaar erg slecht gehaakt. De eerste run van het jaar en direct los…
Wat later rond 13u kreeg ik een run op rechts, net nadat ik de hengel had heringeworpen, iets verder uit de kant. Het bleek een schub van 14kg, waar ik erg blij mee was, maar ik dacht dat ik hem herkende. Zoveel verschillende schubs zwemmen er immers niet rond. Later zag ik op m’n computer in m’n fotobibliotheekje en verdorie daar was ie. Vorig jaar had ik ‘m ook, eveneens op m’n eerste sessie van het jaar maar dan als derde vis, en zelfs ook in het weekend van de 20ste maart, dus met één dagje verschil… Straf hé!…
Ik maakte wat foto’s op de mat en met de zelfontspanner (maar dat wilde nie best lukken!) en zette het beest terug. Ondertussen was het lekker warm geworden en kon ik voor de rest van de namiddag lekker suffen in ‘t voorjaarszonnetje. Dat deed deugd! We zijn gestart, jahoew!

Zaterdag was de minimeeting van de Mechelse VBK-regio. Dat was behoorlijk straf en keigezellig. Na het welkomstwoord en de aperitiefkes was ‘t tijd voor een goede diapresentatie van Stef michiels en Gunther samen (over alles wat ze zowat al gedaan hebben, met enkele héél nuttige tips).
Daarna was ‘t tijd voor een dvd-montage van Gunther Poelmans en Roel Bocken (de Poeli en den Bocki haha!) over hun karpervisserij in 2005 (vooral op de Maas leek me), djeezes wat vangen die jonge gasten vis! Ge moet ‘t maar willen doen, wat een overtuiging…
Daarna was’t lekker eten en drinken, stoofvlees, een videeke of een grote vegetarische schotel. Vlak erachter kwam de superkwis van Mark en Fré, we hebben ons gewoon scheel gelachen! We deden het met het HIR-team (naar de HIR mix van Pluckers! Haha!) helemaal niet slecht op de tweede plaats! Wat opviel was dat het damesteam (de echtgenotes die wél zo dapper waren om erbij te zijn) het erg goed deed en welverdiend op de derde plaats kwam, en daarmee de gerenomeerde Mechelse karpernamen ver achter hun lieten! Mooi!
Na de prijsuitreiking, erg mooi gesponserd door Megafish, De Goudvoorn en Luc Pluckers, barste er een spontane fuif los, de Rie showde meerdere keren z’n onnavolgbare danstechniek, met in z’n zog de vandaag redelijk nuchtere Stevie, de Mark en de rest van de jonge goden! Onnodig te zeggen dat het bier dan al in de man was…
Een mooie dag!

Nog een paar foto’s uit de oude doos. Een mooie foto van Filip uit midden jaren ’80, met één van de gekende vissen van het Kanaal Kortrijk-Bossuit. Het was het eerste grote water waar hij aan de slag ging. Deze mooie vis zat toen rond de 11 kilo, ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Gek hoe een mens z’n grenzen kan verleggen hé? Dat je überhaupt toen je grenzen kon verleggen met een twintigponder!…
Eronder een leuk beeld van Filip en ik aan de Gavers in ’91, elk met een mooie vis. Filip, godverdomme, we zijn 15 jaar verder, maar geen 15 jaar ouder…

Voor het eerst echt te zien in het boek van Tony Davies Patrick. Black Carp, de vis die me nog steeds ‘natte dromen’ bezorgt. Ochoch, wat zou er graag een vangen!… Ze worden ook zo beschamelijk groot hé!
Het is een vis die van origine in de Japanse rivieren voorkomt, en leeft van slakken e.d. Hij is op meerdere watersystemen ter wereld uitgezet ter bestrijding van slakkenplagen. Het blijkt echter een vis die erg moeilijk te vangen is. Eén trip die ik ervoor gedaan heb, is compleet in het water gevallen. Maar gelukkig waren er nog andere vissen te vangen.

Een leuke foto uit de oude doos… M’n zoon Jan met z’n allereerste karpertje, zelf gedrild en genet (hij kon toen bijna zelf in dat grote karpernet). In dat zelfde net lagen wel 20 bittervoorntjes te spartelen. Pa was ongeveer even fier als hijzelf. Ondertussen is hij al acht, en vangt hij ook al eens een visje met de hengel… Maar, het echte vissersvirus? Ik weet het niet… voor ‘t moment heeft hij meer aanleg om ‘t in de muziek te maken!…

De 24ste december had ik nog eens een half dagje over om een karper een oor aan te naaien. Ik besloot drie dagen karig en spaarzaam te voeren. Gunther vertelde me dat hij op donderdag geen beet had gehad, nochtans liggen zijn en mijn stekje naast elkaar. Ik had er dus geen hoge verwachtingen van.
Die nacht had ik niet goed geslapen en ik stond in de ochtendschemering maar wat te suffen. Het uitwerpen lukte al helemaal niet, en ik moest de drie hengels wel elk 4 keer heruitwerpen. En dan stond het me nog niet aan ook!
Niks roerde zich en na een uurtje dacht ik: ‘Ik kan zowel m’n hengels goed herinwerpen!”. Gouden zet want een paar minuten later had ik al een run, resulterend in een 15,3kg. spiegelkarper. Mooi rood en oranje. Gunther kwam langs om het beest te fotograferen, en vond een machtige vangst, ik ook!
Mooi begin van het Kerstfeest!

De man en z’n missies. Oud fanatiek karpervisser. Ik ken niemand die zo begerenswaardig uitkijkt naar het vangen van echt grote vissen. Een grote vis is voor jou en ik mischien veertig pond karper of groter, maar Jacques ziet dat nog een stukje groter. Hij gaat namelijk niet uit de weg voor honderd kilo massief visvlees of zelfs méér…

Hij heeft de halve wereld afgereisd om z’n prooien te belagen, en meestal ging daar een maandenlange minitieuze voorbereiding aan vooraf.
Z’n avonturen pende hij enkele jaren geleden neer in ‘De Nieuwe Zoetwatergiganten’, een mooi lees- en kijkboek, waarin je kan meegenieten van ongekende vagnsten, zelfs van vissoorten waarvan voordien nauwelijks iets bekend was, bijvoorbeeld de Gar. Ook krijg je in het boek tal van praktische tips voor het vissen op de echt grote rakkers.
Dit boek is een zalig eindejaarscadeau! Lezen!

Zaterdag, de dag van de VBK-meeting in St. Niklaas, had ik afgesproken om een dagje met Jacques Schouten te gaan karperen op het Fort van Sint-Katelijne (wat is dit jaar weer vlug voorbij!). Na aankomst bleek dat m’n stek onder een laagje ijs was verdwenen, alleen de overkant lag nog open. Ik vond rechts nog een relatief open stuk, en dacht ‘beter hier op halve kracht dan thuis zonder kracht, voor de kachel’. Anyway, alles in stelling gebracht en ik had net de eerste hengel over het ijs uitgeworpen toen Jacques uit Nederland arriveerde. Tien minuten later – ik had net gezegd dat ik er wel hoop op had om ondanks de bittere kou op de middenhengel een vis te vangen – werd de stilte verbroken werd door een nerveuze beetverklikker. Jacques kon verdorie direct beginnen drillen! Met een gekraak en geknisper van jewelste boorde de vis zich door het ijs, en door het gebruik van het dyneema dacht ik er niet aan dat de lijn zou doorgesneden worden. Het ging goed en een bijna dertigponder werd geland. Een blij en goed begin van de dag!
Het bleef nadien stil tot de middag en ik kreeg zin om te verkassen, ik voelde het gewoon dat het nodig was. Zo gezegd zo gedaan, en met twee man is het vlot verhuizen… Een kwartier later werp ik de hengels over het ijs uit in de enige overgebleven strook open water van die stek. Wis en waarachtig, tien minuten al later een run met een 22 ponder als resultaat… dat gaat vlotjes! Het gekraak van het ijs en het echoën ervan onder water geeft het geheel een waarlijk bevreemdend effect.
Ik besluit van wat bij te voeren om de vissen op dreef te krijgen, en nadien vangen we inderdaad nog een paar vissen bij… Jacques trekt er voorzichtjes een 15,7kg. uit, ik efkes later een 12,5kg. en na een geloste vis land Jacques als afsluitertje van deze uitzonderlijke dag het kleinste visje die ik dit jaar op het fort heb gezien, misschien 3 à 4 kg…
We drinken er een ferme wiskey-cola op en gaan nog voor donker naar huis! Lovely haha!

Vorig jaar ging ik met Jacques drie weken op karper vissen in Zuid-Afrika. Het werd een mooie trip van de goeie geneugten, echt schitterend weer, en zo nu en dan een lekkere vis! De eerste week was niet om naar huis over te schrijven, bijna noppes, want we hadden ons een moelijk plan vooropgesteld! Dan maar verkast en op Donaldson Lake wilde het wél lopen, een goede 40 vissen in 6 dagen.
De laatse week viste ik alleen, Jacques moets onverwachts huiswaarts keren. Ik ging met Gary (onze gids) en twee onbekende Oost-Duitsers op stap naar Snagmere, en daar hadden we best een paar mooie vissen.
Hieronder een fotoimpressie…

Als eerbetoon aan Big Scale, ooit één van ‘s land mooiste vissen, heb ik het nieuwe logo van het VBK Regio Mechelen qua schubbenpatroon een beetje naar ‘hem’ gestyled. Hieronder zie je Big Scale toen ie nog springlevend was in de handen van Phil Cottenier…

Als ik me niet vergis is dit een oude foto van de Halfrijen van het Land van Ghow. In ’92 had ik het beestje op 11kg., ergens achterin November op een tijgernootje, tegelijk met de andere rijen die er toen rondzwom. Ongelofelijk hé, dat zo’n vis na jaren zo groot kan worden… Op de foto midden zie je Darwin toen hij de Halfrijen had op 21kg+. En onderaan Geert Catteeuw, vorig jaar met de Halfrijen op 26,2kg (Tnx Geert, voor de mooie foto!). Wat een Bak!

Een duister sfeerbeeld van het Land van Ghow, het roemruchte West-Vlaamse water. Wintertime is coming!…

Begin dit jaar vernam ik dat m’n visvriend Gunther Wigy aan de slag ging met het pas op de markt zijnde aas van Luc Pluckers, en vermits hij op hetzelfde water als ik aan de slag was, vonden we het een goed idee om meteen ook hetzelfde aas te gebruiken tijdens onze voercampagnes. Wat ons natuurlijk geen windeieren gelegd heeft!
Maar momenteel gebruik ik een combinatie van:
50% Supra Ready Mix “High Instant Respons”
50% Supra Ready Mix “Atlantic Crustacean”
Ik vind het hoogst attractief aas met een mooie structuur, prachtig instant werkend en voor deze kwaliteit ook best betaalbaar!
Ja, ik weet het, dit is reclame, maar het is goed spul!
Neem eens een kijkje op http://www.boiliefrost.be en probeer even, je zal niet teleurgesteld worden!…

Dit is een tekening van de voorslagknoop die ik al jaren met volle tevredenheid gebruik.
In tegenstelling tot andere is hij erg gemakkelijk te leggen… Snij het eindje voorslag niet te kort af, en laat het een beetje rafelen, dit voorkomt het haperen van de hoofdlijn achter de knoop tijdens het werpen.

Haha, een foto uit m’n oude fotodoos. Filip Cottenier’s allereertse dertigponder ooit… Waarschijnlijk is hij ‘m al lang vergeten! Alhoewel?…
Wat was dat een mooie tijd, midden jaren ’80. Avontuurlijk karpervissen, alles was nieuw, ieder moment een nieuwe ontdekking… geen of weinig informatie en alles moest dan ook zelf uitgezocht worden. Nu staat alles te boek, of is het te vinden op het internet… en valt ieder water te delen met vele medevissers. Tja, het was een erg mooie periode waar ik erg van genoten heb. Ik hoop dat Phil er nu nog altijd zo van geniet, als wij toen deden?…

De dag kon niet slechter of beter beginnen. Er is terug een grote boom omgevallen, pal op m’n stek, de derde in rij en ik kan al beginnen spreken over obstakelvissen! Slechts 2 dagen lichtjes gevoederd en niet veel verwachtend begin ik eraan, ‘k was zelfs lang in m’n bed blijven liggen…
Om 6u30 lagen m’n hengel netjes uitgeworpen, en vlot sprong er een beste vis tot tweemaal toe.
Een uur later kan ik nipt een mooie karper uit de obstakels houden… maar goed ook want hij brengt 17,8kg. op de weegschaal. Ik krijg het vage gevoel dat ik het beest met z’n karakteristieke kop al eens heb gezien en vandaag blijkt dat ik hem in juni al eens had op 19+.

De hengel wordt terug ingeworpen en ik voer een beetje bij. Het nare gevoel komt bovendrijven dat het voor vandaag gedaan is met de actie… maar een uur later krijg ik een zakker. Ik was net bramen aan het fotograferen in het mooie morgenlicht en leg m’n camera op de grond en spring naar m’n hengels. Ik haper aan het riempje van m’n camera en die rolt de oever af en belandt drie meter lager in het water. Niet twijfelend spring ik het ding achterna en ik kan hem onder water niet zo direct vinden. Uiteindelijk lukt het nog en het lampje brand zelfs nog! Eventjes later geeft het de geest. RIP…
De brasem die de run veroorzaakte word koeltjes teruggezet en ik onsteek in een scheltirade op m’n eigenste ik. Vreselijk down laat ik me in m’n zeteltje vallen. Merde. Merde. Ik bel Marleentje met de vraag of ze haar cameraatje wil meebrengen om m’n grote vis te fotograferen.
Nog een uurtje later krijg ik vlotte actie, twee twintigponders verzeilen in het net. Ik zet ze zonder foto terug. En ben nauwelijks tevreden te krijgen. Merde voor die camera. Merde.
Ronde de middag komt Jan Walraevens langs. Al langs niet meer gevist wegens te druk.
Efkes later krijg ik een run, de vis zeilt schuin de omgevallen boom in en ik merk op dat het een kleintje moet zijn, aangezien hij er zo gemakkelijk terug uitkomt. Nou, met z’n 17,4kg. niet echt. Joepie…

Ik jodel terug. M’n rechtse hengel komt ook tot leven en Jan schiet in actie terwijl ik de vis voorlopig in de bewaarzak stop. Jan’s dril duurt nogal lang, en stilletjes merkt hij op dat het toch wel een beste vis is. Ik kan het niet geloven als de vis over het koord schuift. 15,8kg.

3 dertigers op een voormiddagje, zozo m’n verwaterde camera, dat valt eigenlijk nog mee. Er zijn ergere dingen op de wereld. De perfecte pleister.

Als je graag aan de oppervlakte vist met klein drijvend aas, dan is dit mischien een goede tip.

Dit zijn enkele van de betere vissen uit 2005,

Gisterenavond moest ik naar het water toe, een drang. Ook al was het maar een uurtje. Het moest. De keuze is dan gauw gemaakt, in het park vlak achter m’n appartementje ligt een kleine vijver met een mooi bestand aan kleine karpers.
Als het om het vlug vangen van een aantal vissen gaat ben ik daar aan het goede adres.
Een blikje mais en een lichte setup zouden volstaan. Haakje 10, 22/00 nylon, oude Sigma molen op een lichte 1 1/2 ponds-hengel. Puur plezier.
Een frisse avond, met een graad of 15 een groot verschil met de vorige weken. Een licht briesje zette een rimpeltje op het water… en het rimpeltje is m’n weg naar de karpers.
20 cm uit ‘t kantjen, net langs het stenen muurtje zet ik m’n valletje, een streepje mais. Niet meer dan 30 gouden korreltjes… en dat op een paar stekjes nauwelijks een paar tientallen meters uit elkaar verwijderd.
Ik laat het pennetje indalen en nauwelijks vijf minuutjes zeilt het oranje stipje al weg, wat later kan ik al een mooie schub van een kilootje of negen netten. Ik verbaas me erover dat ondanks m’n scherpe visserij het haakje toch zo diep zit… De rakker kan zo terug, blijkbaar is ie blij want het water spat tot in m’n gezicht.
De volgende stekjes leveren niks op, en ik besluit naar de overkant te vertrekken… beetje voeren en wachten. De brasems staan op rij, en ik vang er een paar. Beduusd van de harde aanslag ondergaan ze het zomaar. Sommigen zijn beschimmeld, resultaat van een ver doorgedreven wedstrijdvisserij.
Wat later krijg ik er een karper op, hij staat met z’n staart naar me te wuiven, maar zelfs na een half uur krijg ik hem niet gevangen. Hij liet amper m’n ranke pennetje wat bewegen, een aanslag niet waard.
Hij verdwijnt uiteindelijk, het word al donker, ik verdwijn ook, naar huis…

Zaterdag pakte ik na een maand zonder vissen terug uit op m’n geliefde Fort van St. Katelijne Waver. Dit is een vrij klein syndicaat water in de buurt van Mechelen. Door een toevallige speling van het lot ben ik er dit jaar lid kunnen worden.
Topcarpfishing!
Ik besloot het er deze dag van te nemen, en dat begon met niet te vroeg op te staan. Ik was om 06 uur aan het water, in de optrekkende mist. Hier en daar sprong een mooie vis en het zag er véélbelovend uit. Na een lange periode van warmte is het wat frisser geworden, wat duidelijk aan de activiteit van de karpers te merken was. Ik was er gerust in, er stond iets te gebeuren.
Rond 07 uur lagen er drie hengels in positie, en nauwelijks vijf minuutjes later had ik al een mooie vis op m’n rechterhengel. Nog geen boilie gevoederd en al een run!…
Een fantastische donkerbruine schub gleed even later m’n schepnet binnen, hij bracht 13,7kg. op de weegschaal. Vlug terug uitgeworpen en in de buurt van de drie rigs werden een tot behoorlijk aantal boilies bijgevoederd met de trowing stick. Algauw werd die eerste schub gevolgd door een grote zeelt die efkes mocht wachten in een bewaarzak.
Er volgde op de zelfde hengel een spiegel van 13 kg. Ik vond het allemaal opperbest!
Rond 10u komt Stef Michiels langs, onder het mom van ‘ik ben gaan fietsen’. Hij kan al direct de handschoentjes uitspelen om een gave spiegel te fotograferen van ‘op de kop’ 15 kg. Hij vind het zoals altijd fantastisch. Niemand is ooit enthousiaster dan Stef. Om het compleet te maken krijg ik even nadien nog een run op weeral diezelfde net terug ingeworpen hengel, een schub van een goeie 11 kg.
Na 10u30 valt op het water alle activiteit stil, geen vis roert zich nog, en ‘s middags gaan Marleen en ik lekker naar huis, net ontsnappend aan een grove regenbui.

Als dit geen mooie rijenkarper is dan weet ik het ook niet meer. Het was m’n eerste vis van het seizoen op een nieuwe stek op de Leuvense Vaart, ik dacht in het jaar 2000.

Op de VBK-Jeugdinitiatiedag op 22 juli in het Vrijbroekpark te Mechelen kon ik toevallig dit mooie plaatje schieten van een 11kg schub.
De jeugd was talrijk aanwezig, en ondanks de vrij magere vangsten was dit een succesvolle dag! Rigs werden gedemonstreerd, hengels geplooid, boilies werden gratis uitgedeeld (thanks to Luc Pluckers!), catapulten en trowing sticks uitgetest…
De talrijke hongerige blikken spraken boekdelen toen er hier en daar werd een mooie vis geland.
Een erg mooi initiatief van enkele zoals altijd erg enthousiaste VBK-personen!…

Als Gunther gaat vissen, tja, dan vangt hij wel eens wat!…
Een mooie blanke spiegel.